Jules Noël (lekkoatleta)

Jules Noël
Ilustracja
Jules Noël ok. 1938
Data i miejsce urodzenia

27 stycznia 1903
Norrent-Fontes

Data i miejsce śmierci

19 maja 1940
Escaudœuvres

Wzrost

190 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja

Jules François Joseph Noël (ur. 27 stycznia 1903 w Norrent-Fontes, zm. 19 maja 1940 w Escaudœuvres[1]) – francuski lekkoatleta, specjalista rzutu dyskiem i pchnięcia kulą, trzykrotny olimpijczyk, wielokrotny mistrz i rekordzista Francji.

Odpadł w kwalifikacjach rzutu dyskiem na igrzyskach olimpijskich w 1928 w Amsterdamie. Na kolejnych igrzyskach olimpijskich w 1932 w Los Angeles zajął 4. miejsce w rzucie dyskiem i 10. miejsce w pchnięciu kulą[1].

Na pierwszych mistrzostwach Europy w 1934 w Turynie zajął 7. miejsce w rzucie dyskiem i 10. miejsce w pchnięciu kulą[2]. Zajął 12. miejsce w rzucie dyskiem i odpadł w kwalifikacjach pchnięcia kulą na igrzyskach olimpijskich w 1936 w Berlinie[1]. Zajął 7. miejsce w rzucie dyskiem i 9. miejsce w pchnięciu kulą na mistrzostwach Europy w 1938 w Paryżu[3].

Noël (z lewej) w 1938

Był chorążym reprezentacji Francji na letnich igrzyskach olimpijskich w 1932 i 1936[1].

Noël był ośmiokrotnym mistrzem Francji w rzucie dyskiem w latach 1928–1930, 1932, 1934, 1936, 1938 i 1939 oraz sześciokrotnym mistrzem w pchnięciu kulą w latach 1929, 1930 i 1936–1939, wicemistrzem w rzucie dyskiem w 1931, 1933 i 1937 oraz w pchnięciu kulą w 1927, 1928, 1931 i 1932, a także brązowym medalistą w pchnięciu kulą w 1933 i 1934[4]. Był również mistrzem Wielkiej Brytanii (AAA) w rzucie dyskiem i pchnięciu kulą w 1930[5].

Czterokrotnie poprawiał rekord Francji w rzucie dyskiem do wyniku 48,73, uzyskanego 13 września 1931 w Suresnes[6].

Rekordy życiowe Noëla[7]:

  • rzut dyskiem – 49,44 m (8 września 1932 w Colombes)
  • pchnięcie kulą – 15,04 m (5 czerwca 1929 w Épernay)

Jules Noël zmarł z ran odniesionych w bitwie w okolicach Escaudœuvres podczas kampanii francuskiej[1].

Przypisy

  1. a b c d e Jules Noël [online], olympedia.org [dostęp 2020-07-01] (ang.).
  2. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 487 [dostęp 2019-12-31] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  3. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 490 [dostęp 2019-12-31] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  4. Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1888 à 1969 [online], cdm.athle.com, 20 maja 2021, s. 56, 58, 59, 62, 64, 67, 69, 70, 72, 73, 75, 82, 86, 91, 92, 96 [dostęp 2021-06-08] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-21] (fr.).
  5. British Athletics Championships 1919–1939 [online], GBRAthletics [dostęp 2019-12-31] (ang.).
  6. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 140. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
  7. Jules Noel [online], Track and Field Statistics [dostęp 2019-12-31] (ang.).