Judyt – poemat Jana Kasprowicza^[1], pochodzący z cyklu Z motywów biblijnych. Utwór jest napisany zasadniczo dziewięciozgłoskowcem ujętym w strofy ośmiowersowe rymowane abbabacc. Tylko ostatni wers w strofie jest trzynastozgłoskowy. Poemat odwołuje się do biblijnej Księgi Judyty^[2][3]. Bohaterką jest Judyta, która uwolniła swój naród od zagrożenia ze strony Asyryjczyków pod wodzą Holofernesa.

— »O spiesz się, Abro! rozczesz włosy!

Kosztowną nardu zlej je wonią,

W błyszczące pukle zwiń nad skronią,

Z tyłu w dwie ciężkie zapleć kosy!

Nim słońce zgaśnie, zanim zronią

Górskie jałowce srebrne rosy,

Trzeba nam rzucić bramy miasta:

Co męże nie zdołają, wykona niewiasta...

Zobacz też: Judyta (obraz Valentina de Boulogne), Judyta ze służącą, Motyw Judyty i Holofernesa w malarstwie.

Zobacz w Wikiźródłach Judyt