Jordanowie – polski ród szlachecki, herbu Trąby.

Protoplastą rodu był Hanko z Zakliczyna, żupnik wielicki^[1]. Jordanowie znaczną pozycję w Małopolsce osiągnęli w XV w., a szczyt ich potęgi przypada na wiek XVI. Byli właścicielami dużych włości na pogórzu karpackim z zamkami w Zakliczynie i Melsztynie. Sięgali po liczne urzędy, m.in. na przełomie XV i XVI w. dzierżyli starostwo spiskie. W XVIII wieku przegranie wieloletniego procesu z Wielopolskimi o ordynację pińczowską po wymarłych Myszkowskich doprowadziło rodzinę Jordanów do ruiny^[2].

Znani członkowie rodu:

• Spytek Wawrzyniec Jordan (1518–1568) – kasztelan i wojewoda krakowski
• Michał Jordan – wojewoda bracławski
• Adam Jordan (zm. 1763) – kasztelan wojnicki
• Zygmunt Jordan (zm. 1866) – generał w czasie powstania styczniowego
• Henryk Jordan (zm. 1907) – lekarz i społecznik, twórca idei ogrodów jordanowskich

• B. Paprocki, Herby rycerztwa polskiego, Kraków 1584, s. 953–959 (wersja elektroniczna)
• K. Niesiecki, Herbarz polski, t. IV, Lipsk 1839, s. 501–507 (wersja elektroniczna)
• M. Sandoz, Melsztyn i jego okolice, Lwów 1911, s. 45–50 (wersja elektroniczna)