John Everett Millais

John Everett Millais
Ilustracja
John Everett Millais (fotografia nieznanego autora)
Data i miejsce urodzenia

8 czerwca 1829
Southampton

Data i miejsce śmierci

13 sierpnia 1896
Kensington

Narodowość

angielska

Dziedzina sztuki

malarstwo, grafika, rysunek

Epoka

prerafaelici

Ważne dzieła
Multimedia w Wikimedia Commons

John Everett Millais (ur. 8 czerwca 1829 w Southampton, zm. 13 sierpnia 1896) − brytyjski malarz i ilustrator[1].

Życiorys

Był wybitnie utalentowanym dzieckiem, malował już w wieku czterech lat. Mając lat jedenaście podjął studia w Royal Academy[1], gdzie ze względu na wiek nazywany był The Child (Dzieciak). Zadebiutował w 1846 roku na dorocznej wystawie Akademii Królewskiej swoim obrazem Pizarro Seizing the Inca of Peru (pol. Schwytanie władcy Inków). Tematem tego obrazu jest uwięzienie władcy Inków Atahualpy przez hiszpańskiego konkwistadora Francisca Pizarro w 1532 roku. W następnym roku Millais zdobył złoty medal za najlepsze malarstwo historyczne[2].

W roku 1848 wraz z Dante Gabrielem Rossettim i Williamem Holmanem Huntem założył Bractwo Prerafaelitów[3]. Jedna z jego prac z okresu działalności wśród prerafaelitów, Chrystus w domu rodziców[4], charakteryzująca się dużym realizmem, wywołała sprzeciw i oburzenie, między innymi ze strony Charlesa Dickensa[1]. Królowa Wiktoria miała zażądać indywidualnego pokazu[5].

W 1852 Millais wystawił Ofelię[6], która przyniosła mu sukces. Malarz zastosował tu technikę nakładania farby na jeszcze wilgotne podłoże, by uwypuklić świetliste odcienie i konkretne szczegóły.

W 1855 artysta poślubił Effie Gray[7], byłą żonę krytyka sztuki Johna Ruskina[8], portrety ich obojga wcześniej namalował[4]. Millais i Effie zakochali się w czasie wakacji w Szkocji w 1854, gdzie Ruskin pozował artyście. Rozwód wywołał wielki skandal, w związku z tym para na kilka lat wyjechała do Szkocji. Rygorystyczne normy społeczne tamtych czasów sprawiły, że wiele osób, w tym królowa, odmawiało przyjęcia Effie na salony, co uległo zmianie dopiero pod koniec życia malarza[4].

Po powrocie do Anglii w 1862 styl Millais’go uległ zmianie. Artysta starał się zarzucić surowość tematyczną i stylistyczną na rzecz konwencjonalnego malarstwa epoki wiktoriańskiej. Przyczyną zmian była najprawdopodobniej Effie, która wymagała od artysty, by malował szybciej i na bardziej popularne tematy. Wiązało się to z koniecznością zapewnienia utrzymania szybko powiększającej się rodzinie; małżonkowie dochowali się ośmiorga dzieci[7].

W 1863 Millais został członkiem rzeczywistym Royal Academy, malował obrazy historyczne i portrety, także dziecięce. Do końca życia cieszył się znaczną popularnością, w 1896 niecałe pół roku przed śmiercią został wybrany przewodniczącym Royal Academy[1].

Wybrane prace

  • Druhna, 1851, Cambridge,
  • Ofelia, 1851–1852, Tate Britain w Londynie.
  • Izabela i Lorenzo, 1848-1849, Walker Art Gallery, Liverpool,
  • Dzieciństwo Releigha, 1870, Tate Britain,
  • Przejście Północno-Zachodnie, 1874, Tate Britain,
  • Ornitolog, 1885, Art Gallery and Museum, Glasgow.

Przypisy

  1. ↑ a b c d Sir John Everett Millais, 1st Baronet, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2018-01-26] (ang.).
  2. ↑ John Simkin: John Everett Millais. Spartacus Educational Publishers Ltd., 1997. [dostęp 2018-02-05]. (ang.).
  3. ↑ Pre-Raphaelite Brotherhood, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2018-01-26] (ang.).
  4. ↑ a b c Dr. Rebecca Jeffrey Easby: Sir John Everett Millais, Christ in the House of His Parents. pl.khanacademy.org. [dostęp 2018-01-26]. (ang.).
  5. ↑ Natalia Budzyńska: Świeże spojrzenie Millaisa. opoka.org.pl. [dostęp 2018-02-12]. (pol.).
  6. ↑ Julia Thomas: Ophelia 1851-1852. Painting by John Everett Millais. W: Christopher John Murray (red.): Encyclopedia of the Romantic Era, 1760-1850. T. 2. New York: Fitzroy Dearborn, 2004, s. 828–830. ISBN 978-1-57958-361-3. OCLC 928730821. [dostęp 2018-02-06]. (ang.).
  7. ↑ a b Sarah Begley: The Unsettling Legend Behind the Broken Marriage in Effie Gray. time.com. [dostęp 2018-01-26]. (ang.).
  8. ↑ John Ruskin, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2018-01-26] (ang.).

Bibliografia

  • Gabriele Crepaldi: Rossetti i prerafaelici. Warszawa: Rzeczpospolita, 2006. ISBN 978-83-60688-07-6.

Linki zewnętrzne