Jodek ołowiu(II)

Struktura krystaliczna
Próbka strąconego związku
Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) konst. dijodek ołowiu lub jodek ołowiu(II) Inne nazwy i oznaczenia Stocka jodek ołowiu(II)
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	PbI2
Masa molowa	461,01 g/mol
Wygląd	żółte, krystaliczne ciało stałe lub heksagonalne kryształy[1]
Identyfikacja
Numer CAS	10101-63-0
PubChem	24931
Właściwości Gęstość 6,16 g/cm³[1]; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie 0,076 g/100 g (20 °C)[1] Temperatura topnienia 410 °C[1] Temperatura wrzenia 872 (rozkład) °C[1]
Budowa Układ krystalograficzny heksagonalny[1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Niebezpieczeństwo Zwroty H H302, H332, H360, H373, H410 Zwroty P P201, P273, P308+P313, P501 Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie podanej karty charakterystyki Toksyczny (T) Groźny dla środowiska (N) Zwroty R R20/22, R33, R50/53, R61, R62 Zwroty S S45, S53, S60, S61 NFPA 704 Na podstawie podanego źródła 0 2 0
Podobne związki
Inne aniony	siarczek ołowiu(II) chlorek ołowiu(II)
Inne kationy	jodek litu jodek sodu jodek magnezu jodek miedzi
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Jodek ołowiu(II), PbI₂ – nieorganiczny związek chemiczny, sól ołowiu na II stopniu utlenienia i kwasu jodowodorowego. W temperaturze pokojowej jest żółtym ciałem stałym, słabo rozpuszczalnym w wodzie. W podwyższonej temperaturze zmienia swój kolor na ceglastoczerwony.

• w formie kryształów – jako detektor wysokoenergetycznych fotonów, w tym promieniowania rentgenowskiego i promieniowania gamma
• jako barwnik w XIX wieku. Nie przyjął się jednak ze względu na niską stabilność

• Bezpośrednia synteza z pierwiastków

Pb + I₂ → PbI₂

• Reakcje strącania rozpuszczalnych w wodzie soli ołowiu(II) np. azotanu, octanu, chlorku (PbCl₂ jest średnio rozpuszczalny) z rozpuszczalnymi w wodzie jodkami:

Pb²⁺ + 2I^- → PbI₂↓

Reakcje te są reakcjami charakterystycznymi wykorzystywanymi do jakościowego wykrywania zarówno jonów Pb²⁺, jak i jonów I⁻.

Jodek ołowiu rozpuszcza się w nadmiarze jodku potasu:

Pb(NO₃)₂ + 2KI → PbI₂↓ + 2KNO₃

PbI₂ + 2KI → K₂[PbI₄]