Jerzy Grunwald

Pseudonim	George&G
Data i miejsce urodzenia	7 kwietnia 1950 Katowice, Polska
Instrumenty	śpiew skrzypce perkusja gitara akustyczna
Gatunki	folk rock, americana, blues-rock, rock progresywny, roots rock, rock and roll, soft rock, pop-rock, muzyka pop, smooth jazz, funk
Zawód	piosenkarz multiinstrumentalista producent muzyczny kompozytor
Aktywność	od lat 60 XX w.
Wydawnictwo	Polskie Nagrania „Muza”, Pronit, Mariann International, Sonic Records, Icicle Music Pte Ltd, Kameleon Records, Gad Records
Powiązania	No To Co Janusz Hryniewicz Ryszard Poznakowski Apokalipsa
Współpracownicy
Janusz Hryniewicz Apokalipsa
Instrument
gitara akustyczna
Zespoły
Monsuny Ametysty Ślęzanie grupa skifflowa w ramach zespołu Niebiesko-Czarni No To Co En Face Guitar Brothers Grunwald & Hilton Grunwald Ice Band
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Jerzy Grunwald, ps. George&G^[1][2] (ur. 7 kwietnia 1950 w Katowicach) – polski wokalista, kompozytor, producent muzyczny, związany niegdyś z nurtem folk rocka, a współcześnie z soft rockiem. Czerpał również z roots rocka.

Zaczynał w amatorskich zespołach bigbitowych. Profesjonalnie zadebiutował w zespole No To Co, który współtworzył nurt muzyki skifflowej, aby w latach 70. XX w. zostać liderem grupy En Face, wykonującej harmonijnego folk rocka spod znaku The Byrds, America, a przede wszystkim Crosby, Stills and Nash. W takiej właśnie stylistyce utrzymany został najważniejszy album Grunwalda, Sennym świtem (1975), proponując akustyczne brzmienie, wielogłosowe harmonie wokalne oraz melancholijne teksty oscylujące wokół tematyki wolności, samotności i poszukiwania sensu życia. Niektóre spośród nagrań dryfowały w stronę blues-rocka i progresywnego rocka, wykonywanego przez towarzyszącą piosenkarzowi grupę Apokalipsa. Nagrana w 1981 roku płyta Grunwalda i Janusza Hryniewicza (występującego pod pseudonimem John Hilton), Try, obok utworów utrzymanych w stylistyce The Eagles i nurtu Americana, zawierała piosenki pop rockowe.

Jerzy Grunwald pracuje głównie za granicą, wykonując własne kompozycje soft rockowe i smoothjazzowe. Jak sam mówi, obecne jego dokonania muzyczne prezentują kolejny etap artystycznego rozwoju, a przy tym zasadniczo odmienny stylistycznie od tego, który reprezentował w latach 70.

Z wykształcenia jest technikiem mechanikiem oraz skrzypkiem. W wieku 15 lat debiutował jako perkusista. Początkowo (lata 1964–1967) występował w zespołach Ametysty, Monsuny (kwiecień 1965 – wygrana na I Przeglądzie Młodzieżowych Zespołów Muzycznych w Katowicach), Ślęzanie oraz w grupie skifflowej w ramach zespołu Niebiesko-Czarni. Latem 1967 roku wszedł w skład grupy Piotra Janczerskiego No To Co. Z grupą występował do września 1970 r. W tym okresie muzyk nawiązał współpracę z Katarzyną Gärtner biorąc udział w śpiewogrze Janosik, czyli na szkle malowane, z Klubem Piosenki ZAKR, a od stycznia 1971 r. z zespołem Ryszarda Poznakowskiego. Z formacją wziął w imprezie Karnawałowy Poznań nocą oraz dokonał nagrań radiowych. We wrześniu 1971 r. na bazie zespołu R. Poznakowskiego, J. Grunwald utworzył własny zespół En Face, a w roku 1972 został uznany w plebiscytach Panoramy i Na przełaj piosenkarzem roku. W 1973 r. na zaproszenie Alana Freemana (legendarny prezenter Radia Luxembourg), Grunwald gościł w Londynie, gdzie nagrał z piosenkami To Much To Say / Just For You. Zespół En Face zakończył działalność pod koniec 1975 roku a piosenkarz w lutym 1976, zarejestrował singiel dla wytwórni CBS. Latem koncertował także w Belgii i Szwecji. Na stałe zatrzymał się w tym drugim kraju, gdzie nawiązał współpracę z Januszem Hryniewiczem (John Hilton), występując z nim w duetach Guitar Brothers oraz Grunwald & Hilton. Formacja zadebiutowała w 1977 roku singlem Everyday Loves Her / Maria och Consuela. Pozostałe płyty Jerzego Grunwalda z tego okresu to: Try (CBS, 1980) i One More Day (Warner Bros., 1982). Do kraju piosenkarz zawitał dopiero w 1981 biorąc udział w programie telewizyjnym pt. Dobry wieczór – tu Łódź (zaprezentował piosenki Wanted Dead Or Alive i Tennessee Mama) a później promował polską wersję albumu Try. Na MFP Sopot '85 wystąpił z zespołem Grunwald Ice Band, natomiast na IMF Sopot '92 pojawił się jako artysta solowy. Był także menedżerem grupy Bai Bang.

W 1993 roku przedsiębiorstwo Sonic wydało album na którym wokalista przedstawił premierowe, anglojęzyczne utwory w tym nowa wersja przeboju grupy No To Co – Gwiazdka z nieba.

W kolejnych latach Jerzy Grunwald otworzył własne studio nagraniowe. Wydał płytę So Much To Say nagrany w 2006 r. i wydany pod nazwą George & G; płyta była popularna w Malezji, Singapurze, Tajwanie, Hongkongu, a w lutym 2007 roku w Japonii; płyta sprzedała się łącznie w 200 tysiącach egzemplarzy^[3]. Polska edycja albumu So Much To Say ukazała się we wrześniu 2007 roku.

Artysta mieszkał przez sześć lat w San Diego, przez rok w Nowym Jorku i pięć miesięcy w Los Angeles. Kilkadziesiąt lat mieszkał w Szwecji, głównie w Helsingborgu. W 2020 powrócił do Polski, na znak protestu przeciwko przeprowadzonej tam na masową skalę akcji przyjmowania uchodźców. Za swoje przekonania i wypowiedzi, co do tej sprawy był bardzo mocno krytykowany, głównie przez środowiska liberalno-lewicowe w Polsce, ale także i w Europie^[4][5][6][7].

• 1971: O zachodzie (EP)
• 1973: Jerzy Grunwald & En Face (LP)
• 1975: Sennym świtem (EP)
• 1975: Sennym świtem (LP)
• 2020: Sennym świtem (pierwsza reedycja kompaktowa longplaya)^[9]

• 1981: Try (Grunwald & Hilton)
• 1982: One More Day
• 1988: Take Her Away
• 2006: So Much To Say

• 1993: Gwiazdka z nieba
• 1995: Jerzy Grunwald
• 1998: Kolędy polskie
• 1999: Przybieżeli do Betlejem

• 1973: To Much To Say / Just For You
• 1976: Dogonić ciszę (w jęz. ang.)/Człowiek od lat (w jęz. ang.)
• 1977: Everyday Loves Her / Maria och Consuela
• 1980: Tennessee Mama / She Sold Kisses At The Country Fair (Grunwald & Hilton)
• 1984: Here In Your Life / Because I Want You To Stay (Grunwald Ice Band)

• 1970: Na szkle malowane: Góry, chmury i doliny (J. Grunwald) / Nie zmogła go kula (J. Grunwald razem z Andrzejem Rybińskim i Partitą)
• 1975: Zagrajcie nam wszystkie srebrne dzwony: Matulu, matuleńko / Borem, lasem, drogą (J. Grunwald – śpiew, gitara 12-strunowa i ork. PRiTV p/d S. Rachonia)
• 2016: Jerzy Grunwald & En Face – Na tych samych ulicach. Niepublikowane nagrania z lat 1971–1975 (nagrania radiowe)^[10]
• 2020: Wędrujmy. Wakacyjny przewodnik po polskiej psychodelii i folk-rocku: Jerzy Grunwald & En Face – Przyjdziesz sennym świtem^[11]

• Muzyka do etiudy fabularnej w reż. Lecha Majewskiego pt. Bisowanie (1975)^[12].

• Jan Kawecki, Wojciech Zajac: Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej – Rock ’n’ Roll 1959–1973. Kraków: Rock Serwis, 1995. ISBN 83-85335-25-0. Brak numerów stron w książce
• Wolański R., Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej, Warszawa 1995, Agencja Wydawnicza MOREX, ISBN 83-86848-05-7, tu hasło Grunwald Jerzy, s. 64.

• Oficjalna strona internetowa artysty
• Jerzy Grunwald w Katalogu Polskich Płyt Gramofonowych
• Various – Na Szkle Malowane