Jerry O'Neil Lawler (ur. 29 listopada1949 w Memphis) – amerykański wrestler, komentator wrestlingu i rysownik. W swojej karierze zdobył tytuł mistrzowski ponad 200 razy. Jako wrestler związany był głównie z takimi organizacjami jak CWA, AWA i USWA. Ogłosił się „Królem Wrestlingu”. Najbardziej znany jest ze swojej pracy w WWE.
Młodość
Urodził się 29 listopada 1949 w Memphis w stanie Tennessee jako Jerry O'Neil Lawler. Wychował się w Ohio, gdzie przeniósł się razem z rodziną, po tym jak jego ojciec, został tam przeniesiony przez firmę Ford Motor Company, w której pracował. Jerry Lawler mieszkał w Vermilion, a potem w Amherst. Gdy jego ojciec przeżył wiele zawałów mięśnia sercowego, otrzymał zwolnienie lekarskie i powrócił z rodziną do Memphis[3].
W młodości Lawler był fanem wrestlingu i wysyłał swoje szkice wrestlerów Lance’owi Russellowi, który prowadził cotygodniowy program telewizyjny poświęcony wrestlingowi w Memphis. Russelowi podobały się te rysunki i pokazywał je na wizji. W końcu zaprosił Lawlera do wystąpienia w jego programie. Dzięki temu Lawler poznał główną gwiazdę wrestlingu w Memphis, Jackie Fargo, który zatrudnił Lawlera do namalowania wizerunków wrestlerów na ścianach jego klubu nocnego. Wkrótce Fargo założył firmę zajmującą się malowaniem na powierzchniach pionowych i zatrudnił w niej Lawlera[3].
Lawler ukończył liceum Treadwell High School w Memphis. Dzięki swoim zdolnościom artystycznym otrzymał stypendium artystyczne i dostał się na wydział sztuki na stanowym uniwersytecie Memphis State University. Dołączył do uniwersyteckiej drużyny zapaśniczej. Rozczarowany kompetencjami instruktorów na wydziale sztuki i poziomem zapasów, Lawler zdecydował się porzucić studia[3].
Gdy pracował jako didżej w małej stacji radiowej w Memphis[3], zaproponował promotorowi Aubreyowi Griffithowi darmowy rozgłos w radiu[4] w zamian za pozwolenie na udział w walkach. W treningu i rozpoczęciu kariery wrestlerskiej pomogli mu Jackie Fargo[3] i Aubrey Griffith[4].
Debiutował w 1970. Początkowo był heelem, ale w 1974 rozstał się ze swoim menedżerem Samem Bassem i został ulubieńcem publiczności. W 1974 po raz pierwszy zdobył tytuł mistrzowski Southern Heavyweight Championship (należący do NWA Mid-America, a potem CWA)[4], który posiadał łącznie 54 razy w całej swojej karierze[1]. Przez całe życie zdobył tytuł mistrzowski ponad 200 razy. Zainspirowany licznymi sukcesami ogłosił siebie Królem Wrestlingu i posługiwał się tym pseudonimem przez resztę kariery[4]. Na kilka miesięcy w 1980 przerwał występy z powodu złamanej nogi[4].
W 1982 rywalizował przeciwko komikowi Andy'emu Kaufmanowi[3]. Wcześniej Kaufman pojedynkował się tylko z kobietami i ogłosił się międzypłciowym mistrzem wagi ciężkiej. Lawler wyraził opinię, że komik ośmiesza wrestling i wyzwał go do walki. Spotkali się w ringu 5 kwietnia w Memphis. Lawler wymierzył przeciwnikowi dwa Piledrivery. Kaufman został odwieziony do szpitala[4]. Potem obaj spotkali się w programie Saturday Night LiveDavida Lettermana, gdzie Lawler spoliczkował go, a ten w odpowiedzi oblał Lawlera kawą[4]. Fakt, że cała rywalizacja była ustawiona, a kontuzje udawane został oficjalnie potwierdzony dopiero ponad 10 lat po śmierci Kaufmana[3]. Ten wątek pojawił się również w filmie biograficznym o Andym Kaufmanie Człowiek z księżyca z 1999, w którym Jerry Lawler i David Letterman zagrali samych siebie[5].
W 1990 jego syn Brian Christopher Lawler został wrestlerem i utworzył z ojcem tag team. Wspólnie stoczyli ponad 60 walk drużynowych między 1993 a 2004[3].
World Wrestling Federation/Entertainment (1992–2024)
Jerry Lawler i Jim Ross na stanowisku komentatorskim w WWE
W 1992 World Wrestling Federation rozpoczęło ekspansję w Memphis, a Jerry Lawler i Jeff Jarrett ogłosili, że będą wpółpracować z federacją. Lawler dodatkowo został komentatorem walk, pełniącym również rolę doświadczonego eksperta[4].
Gdy w 1993 Bret Hart wygrał turniej King of the Ring (z ang.Król Ringu), Lawler zaatakował go, motywując swoje postępowanie obroną swojego tytułu Króla Wrestlingu. Aby podsycić konflikt, obraził też rodziców Harta, Stu i Helen Hart. Do pomocy w rywalizacji Lawler sprowadził swojego prywatnego dentystę Isaaca Yankema, który przy okazji był wrestlerem i sadystą[4].
Przez resztę swojej kariery w World Wrestling Federation rzadko występował w roli wrestlera, znacznie częściej pełniąc funkcję jednego z głównych komentatorów i walcząc poza federacją, na mniejszych wydarzeniach innych organizacji[4].
12 września 2012, w czasie wykonywania swojej pracy jako komentator w programie WWE Raw emitowanym z Montrealu, doznał zawału mięśnia sercowego. Wrócił do zawodu dwa miesiące później[3].
Jerry Lawler okazjonalnie wykonywał różne zlecenia związane z rysownictwem. Był między innymi ilustratorem książki Mick Foley's Christmas ChaosMicka Foleya z 2000[6].
↑Jerry “The King” Lawler [online], Professional Wrestling Hall of Fame, 17 kwietnia 2017 [dostęp 2019-04-06] [zarchiwizowane z adresu 2017-04-17](ang.).
↑PWHF Hall of Famers [online], Professional Wrestling Hall of Fame & Museum(ang.).
