Jean Starobinski

Data i miejsce urodzenia	17 listopada 1920 Genewa
Data i miejsce śmierci	4 marca 2019 Morges
Zawód, zajęcie	filozof, krytyk literacki
Multimedia w Wikimedia Commons

Jean Starobinski (ur. 17 listopada 1920 w Genewie, zm. 4 marca 2019 w Morges^[1]) – szwajcarski filozof i krytyk literacki.

Jean Starobinski studiował najpierw literaturę klasyczną, później medycynę na uniwersytecie w Genewie – uzyskał doktorat z literatury i medycyny. Wykładał literaturę francuską na Johns Hopkins University, Uniwersytecie Bazylejskim i na Uniwersytecie Genewskim, gdzie wykładał historię idei oraz historię medycyny.

Jako literaturoznawca związany ze szkołą genewską; pisał o literaturze francuskiej XVIII wieku, Rousseau, Diderocie, Wolterze i Montaigne’u.

Jean Starobinski należał do Académie des Sciences Morales et Politiques, Institut de France oraz innych akademii nauk w Europie i USA.

• Montesquieu, Paris, Seuil, 1953.
• Jean-Jacques Rousseau: la transparence et l’obstacle, Paris, Plon, 1957; Gallimard, 1971. Jean Jacques Rousseau: przejrzystość i przeszkoda, przełożył Janusz Wojcieszak, Wydawnictwo KR, Warszawa 1999.
• Histoire du traitement de la mélancolie, des origines à 1900 doktorat, Bâle, Acta psychosomatica, 1960.
• L’Œil vivant, Paris, Gallimard, 1961.
• L’Invention de la Liberté, Geneva, Skira, 1964.
• Hamlet and Freud w: Hamlet and Oedipus Ernesta Jonesa, wprowadzenie Jean Starobinski, Tel Gallimard, Poche, ISBN 2-07-020651-3.
• Portrait de l’artiste en saltimbanque, Geneva, Skira, 1970.
• La Relation critique, Paris, Gallimard, 1970; coll. «Tel», 2000.
• Les Mots sous les mots: les anagrammes de Ferdinand de Saussure, Paris, Gallimard, 1971.
• 1789: Les Emblèmes de la Raison, Paris, Flammarion, 1973; (wyd. polskie 1789. Emblematy rozumu, przełożyła Maryna Ochab, Czytelnik (1997).
• Trois Fureurs, Paris, Gallimard, 1974.
• La conscience du corps, w: Revue Française de Psychanalyse, 1981, nr 45/2,
• Montaigne en mouvement, Paris, Gallimard, 1982.
• Claude Garache, Paris, Flammarion, 1988.
• Table d’orientation, Lausanne, L’Âge d’homme, 1989.
• Le Remède dans le mal. Critique et légitimation de l’artifice à l’âge des Lumières, Paris, Gallimard, 1989.
• La mélancolie au miroir. Trois lectures de Baudelaire, Paris, Julliard, 1990.
• Diderot dans l’espace des peintres, Paris, Réunion des Musées Nationaux, 1991.
• Largesse, Paris, Réunion des Musées Nationaux, 1994.
• Action et réaction. Vie et aventures d’un couple, Paris, Seuil, 1999.
• La Poésie et la guerre, chroniques 1942-1944, Zoé, Geneva, 1999.
• La Caresse et le fouet, André Chénier, ze sztychami Claude’a Garache, Editart, D. Blanco, Geneva, 1999.