Duża płatowa zmiana w głowie kości udowej, typowa dla późnego stadium oddzielającej martwicy kostno-chrzęstnej. Zmiana ta powstała wskutek niedokrwiennej martwicy przynasady kościZdjęcie AP prawego stawu kolanowego osoby dojrzewającej (niezrośnięta chrząstka nasadowa): strzałki wskazują na martwicę niedokrwienną i rozwijającą się oddzielającą martwicę kostno-chrzęstna kłykcia przyśrodkowego kości udowej
Jałowe martwice kości, martwice aseptyczne (łac.necrosis aseptica ossium, syn. necrosis ischaemica, osteochondrosis, osteochondritis, epiphysitis, chondroosteonecrosis) – grupa chorób, których wspólną cechą jest nekroza kości lub jej fragmentów, niezwiązana z udziałem zakażenia drobnoustrojami. Jako przyczynę ich powstawania uznaje się zaburzenie ukrwienia jądra kostnienia kości, powstałe na różnorodnym tle (zator, uraz, zakrzep). Początkowo martwy fragment kostny ulega resorpcji, a następnie zostaje odbudowany. Na skutek działania sił i obciążeń odbudowywany fragment zwykle ulega deformacji. Choroby te występują szczególnie często w wieku dziecięcym i u osób młodych; w zależności od miejsca występowania (znanych jest ponad 40) martwicy aseptycznej wyróżnia się szereg jednostek chorobowych, o zazwyczaj eponimicznych nazwach.
Termin Knochennekrose (nekroza kości) wprowadził do medycyny w 1910 roku niemiecki chirurg Georg Axhausen (1877–1960).
↑Avascular Necrosis [online], WithTrauma.com, 8 grudnia 2013 [dostęp 2017-08-09] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-08].
Bibliografia
Bogdan Pruszyński (red.) Radiologia. Diagnostyka obrazowa. Rtg, TK, MR i radioizotopy. Wyd. II unowocześnione, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2003 ISBN 83-200-2780-2.
Maria Borejko Badanie radiologiczne w ortopedii III wydanie poprawione i uzupełnione, Warszawa 1988, PZWL, ISBN 83-200-1265-1
