| Data i miejsce urodzenia
|
4 czerwca 1979
Gdańsk
|
| Wzrost
|
192 cm
|
| Pozycja
|
obrońca
|
| Kariera juniorska
|
|
|
| Kariera seniorska[a]
|
|
|
| Kariera reprezentacyjna
|
| Lata
|
Reprezentacja
|
Wyst.
|
Gole
|
| 2003–2009
|
 Polska
|
8
|
(1)
|
|
| Kariera trenerska
|
|
|
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
|
|
Jarosław Bieniuk (ur. 4 czerwca 1979 w Gdańsku) – polski piłkarz występujący na pozycji obrońcy, reprezentant Polski.
Kariera klubowa
Karierę rozpoczynał w sezonie 1994/95, występując w zespole Ogniwo Sopot. W następnym roku przeniósł się do Lechii Gdańsk[potrzebny przypis].
Amica Wronki
Przed sezonem 1998/1999 przeniósł się do Amiki Wronki. W polskiej ekstraklasie debiutował 22 maja 1999 w spotkaniu Amiki Wronki z Polonią Warszawa, zakończonym zwycięstwem wronczan 1:0[1]. Wywalczył też z Amiką Puchar Polski w piłce nożnej (1998/1999)[2].).
W sezonie 1999/2000 stał się podstawowym graczem drużyny. Zagrał w niej 21 meczów ligowych (6. miejsce w Ekstraklasie) oraz zdobył kolejny Puchar Polski (w finale Amica pokonała w dwumeczu Wisłę Kraków – 2:2[3] i 3:0[4]).
W sezonie 2000/2001 strzelił swoją pierwszą bramkę w Ekstraklasie, w trakcie meczu Amica Wronki–GKS Katowice, rozegranego 19 sierpnia 2000 i zakończonego remisem 1:1[5]. W kolejnym sezonie zajął z Amiką 3. miejsce w lidze (zagrał w 24 meczach ligowych i strzelił 3 bramki). Dotarł też do finału Pucharu Polski, gdzie Amica uległa w dwumeczu Wiśle Kraków (2:4[6], 0:4[7]). Bieniuk zagrał tylko w pierwszym spotkaniu[potrzebny przypis].
W sezonie 2001/2002 Amica wystąpiła w rozgrywkach Pucharu UEFA. W rundzie wstępnej wyeliminowała walijski Llansantffraid FC (5:0[8], 7:2[9]), a jedną z bramek strzelił Bieniuk. W I rundzie Amica pokonała w dwumeczu szwajcarski zespół Servette FC (3:2[10], 1:2[11]). W kolejnej fazie wroniecka drużyna zmierzyła się z hiszpańską Málagą. Odpadła po dwóch porażkach 1:2[12][13].
W sezonie 2003/2004 Amica ponownie zajęła 3. miejsce w Ekstraklasie. Bieniuk zagrał w 15 meczach ligowych i strzelił dwie bramki[potrzebny przypis].
Kolejny rok przyniósł zespołowi ponowny występ w Pucharze UEFA. Po wyeliminowaniu w I rundzie eliminacyjnej węgierskiego zespołu Kispest Honved Budapeszt rywalem Amiki w I rundzie został łotewski FK Ventspils. Dwumecz zakończył się wynikami 1:1[14] i 1:0[15]. Bieniuk zagrał w obu spotkaniach. W ten sposób Amica wywalczyła historyczny awans do fazy grupowej Pucharu UEFA[potrzebny przypis].
W grupie F Amica zajęła ostatnie miejsce, przegrywając wszystkie spotkania – 0:5 ze szkockim Rangers FC[16], 1:3 z austriackim Grazerem AK[17], 1:3 z holenderskim AZ Alkmaar[18] i 1:5 z francuskim AJ Auxerre[19]. Bieniuk zagrał we wszystkich meczach[potrzebny przypis].
Antalyaspor
Po sezonie 2005/2006 opuścił Amikę i podpisał trzyletni kontrakt z klubem tureckiej Superligi Antalyaspor Kulübü. Pierwszą bramkę dla nowego zespołu zdobył 9 września 2006 w meczu z Fenerbahçe SK (2:4)[20]. Już w pierwszym sezonie gry Bieniuk spadł z zespołem z Süper Lig do niższej klasy rozgrywkowej. W kolejnym roku awansował z Antalyasporem do Süper Lig. W sezonie 2008/09 zagrał tylko w 2 spotkaniach i strzelił 1 bramkę. Łącznie w barwach tureckiego klubu zagrał w 53 meczach, strzelając w tym czasie trzy bramki. W 2008 rozwiązał kontrakt z klubem[potrzebny przypis], a pod koniec roku związał się umową z cypryjską Omonią Nikozja[21]. Po niezbyt udanych testach medycznych rozwiązano kontrakt[22].
Widzew Łódź
11 lutego 2009 podpisał kontrakt z pierwszoligowym Widzewem Łódź[23]. Zadebiutował w nim 14 marca 2009 w spotkaniu z Koroną Kielce (2:2)[24]. Z łódzkim klubem zajął 1. miejsce w lidze i awansował do Ekstraklasy, lecz z powodu decyzji PZPN w związku z aferą korupcyjną Widzew musiał kolejny sezon rozegrać ponownie w I lidze. Rok później Widzew znów awansował do najwyższej klasy rozgrywek w Polsce[potrzebny przypis].
21 sierpnia 2010 zadebiutował w barwach Widzewa w Ekstraklasie w meczu z Wisłą Kraków (0:1)[25]. Na pierwszą bramkę dla Widzewa Bieniuk czekał aż do 28 sierpnia 2011, gdy pokonał Mariána Kelemena w spotkaniu ze Śląskiem Wrocław (2:1)[26].
Powrót do Lechii
9 lipca 2012 rozwiązał za porozumieniem stron kontrakt z Widzewem i związał się z Lechią Gdańsk, z którą podpisał dwuletni kontrakt z możliwością przedłużenia o kolejny rok[27]. W Ekstraklasie zadebiutował w meczu z Pogonią Szczecin[potrzebny przypis].
Przed sezonem 2013/2014 został nowym kapitanem zespołu[28]. 30 lipca 2013 w meczu towarzyskim przeciwko FC Barcelonie strzelił gola na 1:0[potrzebny przypis].
Po sezonie 2013/2014 zakończył karierę piłkarską[29]. 29 października 2014 powrócił do Lechii jako dyrektor sportowy[30].
Statystyki
Kariera reprezentacyjna
W pierwszej reprezentacji zadebiutował 14 lutego 2003 w towarzyskim meczu z Macedonią (3:0). Łącznie rozegrał osiem spotkań w kadrze A i strzelił jedną bramkę. Po blisko 4,5-letniej przerwie, 8 października 2009 został ponownie powołany do reprezentacji Polski, prowadzonej przez trenera Stefana Majewskiego[potrzebny przypis].
Życie prywatne
Jego życiową partnerką była aktorka Anna Przybylska, z którą ma troje dzieci: córkę Oliwię (ur. 2002) oraz dwóch synów, Szymona (ur. 2006) i Jana (ur. 2011). Ze związku z Martyną Gliwińską ma syna Kazimierza (ur. 2020).
Przypisy
Linki zewnętrzne
