PROFILPELAJAR.COM

Jarosław Aleksandrowicz de Witold
	; płk Jarosław Aleksandrowicz de Witold; (przed 1929)
	pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	21 stycznia 1875 ; Kijów
Data i miejsce śmierci	24 listopada 1955 ; Wisła
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Jednostki	GO „Jabłonowo”; 66 Pułk Piechoty; 10 Dywizja Piechoty; 16 Dywizja Piechoty
Główne wojny i bitwy	wojna rosyjsko-japońska; I wojna światowa; wojna domowa w Rosji; wojna polsko-bolszewicka: bitwa pod Brodnicą; bitwa nad Niemnem; II wojna światowa
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jarosław Aleksandrowicz de Witold (ur. 9 stycznia^?/21 stycznia 1875 w Kijowie, zm. 24 listopada 1955 w Wiśle) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Jarosław Aleksandrowicz urodził się 21 stycznia 1875 w Kijowie w rodzinie polskiej jako syn Mikołaja, starosty kijowskiego^[1]^[2]^[3]. Uczył się w rodzinnym mieście^[2]. Wstąpił w szeregi Armii Imperium Rosyjskiego i od lutego 1893 do sierpnia 1895 jako podoficer w charakterze ochotnika służył w 40 pułku piechoty^[2]. Następnie jako kapral podjął naukę w Szkole Wojennej w Odessie, którą ukończył w 1897^[2]. Od tego roku jako podchorąży służył w 134 pułku piechoty w Jekaterynburgu^[2]. W 1898 mianowany podporucznikiem, a w 1902 awansowany na stopień porucznika^[2]. Od 1904 był oficerem korpusu interwencyjnego^[2]. Brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej (1904–1905)^[2]^[3]. W 1906 otrzymał awans na kapitana sztabowego^[2]. Po wszczęciu buntów rewolucyjnych w szeregach armii carskiej z uwagi na podejrzenie o udział był przetrzymywany w twierdzi w Sewastopolu^[2]. Potem został zrehabilitowany i służył w 51 pułku piechoty^[2]. Po odbyciu kursu saperskiego z 1910 został awansowany na kapitana dowódcę kompanii^[2]. W szeregach armii rosyjskiej uczestniczył też w trakcie I wojny światowej^[2]. Został ranny i od grudnia 1914 do początku lutego 1915 przebywał na leczeniu^[2]. Po rekonwalescencji służył w sztabie VIII Armii^[2]. W 1917 otrzymał awans na podpułkownika, a w 1918 na pułkownika^[2]. Po przejściu rewolucji w Rosji odszedł z armii 12 marca 1918, po czym wstąpił do pułku Strzelców Polskich w Odessie w składzie III Korpusu Polskiego, lecz po nadejściu tamże wojsk niemieckich 20 kwietnia 1918 i likwidacji jednostki, przeniósł się na Krym^[2]^[3]. Po wkroczeniu tam wojsk Armii Ochotniczej gen. Antona Denikina (stronnictwo białych) płk Aleksandrowicz został powołany do tej armii^[2]^[3]. Po nadejściu wojsk bolszewickich w kwietniu 1919 pułkownik został aresztowany i skazany na karę śmierci^[2]. Po okresie dwóch miesięcy osadzenia zbiegł z uwięzienia, po czym 16 czerwca wstąpił do armii gen. Denikina i w jej szeregach brał udział w walkach z bolszewikami^[2].

Od stycznia 1920 przebywał w Symferopolu, gdzie działał na rzecz Konsulatu RP, a po uzyskaniu polskiego obywatelstwa był tam specjalistą ds. wojskowych^[2]. W marcu 1920 wraz z grupą osób polskiego pochodzenia wyruszył do Polski^[2]. 3 maja 1920 w Warszawie zgłosił się do Wojska Polskiego, lecz nie został przyjęty^[2]. W czasie trwającej wojny polsko-bolszewickiej 19 lipca 1920 w Poznaniu jako ochotnik zgłosił się do 2 Batalionu Ochotniczego^[2]. Decyzją Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego z 14 sierpnia 1920 Aleksandrowiczowi przywrócono stopień wojskowy pułkownika i mianowano go dowódcą grupy „Pomorze”^[2]. Potem został dowódcą Pomorskiej Dywizji Rezerwowej^[2]. 15 sierpnia 1920 brał udział w skutecznej obronie przyczółka w Nieszawce na Wiśle^[2]. Następnego dnia objął dowodzenie nad polskimi wojskami, cofającymi się przed nawałą bolszewicką^[2]. Po dwudniowym formowaniu wraz z rtm. Ignacym Mielżyńskim grupy operacyjnej „Jabłonowo” objął jej dowództwo i rankiem 18 sierpnia udał się z Jabłonowa w kierunku Brodnicy^[2]^[3]. Dowodził wojskami polskimi w walkach o miasto, zakończonych wyzwoleniem tegoż^[2]^[4]. Potem wyruszył dalej, oswabadzając Lidzbark oraz Działdowo i docierając do Mławy (tam doszło do połączenia z siłami armii gen. Władysława Sikorskiego)^[2]. Potem brał udział w bitwie nad Niemnem^[3].

W Wojsku Polskim został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[5]^[6]. Po wojnie odbył Kurs Wyższych Dowódców w 1921 został Okręgowym Inspektorem Piechoty przy Dowództwie Okręgu Korpusu Nr III w Białymstoku^[2]. Potem był komendantem Punktu Wymiany Jeńców w Baranowiczach^[2]. Od 1921 do 1923 pełnił funkcję pełnomocnika ds. repatriacji przy nadzwyczajnym komisarzu rządu do spraw repatriacji Władysławie Grabskim^[2]. Jako oficer nadetatowy 66 pułku piechoty od 12 sierpnia do 1 listopada 1923 sprawował stanowiska dowódcy piechoty w 10 Dywizji Piechoty w Łodzi^[7], po czym został przeniesiony na to samo stanowisko w 16 Dywizji Piechoty w Grudziądzu i pozostawał na nim do marca 1927, gdy został przeniesiony w stan spoczynku^[8]^[9]. W 1928 przebywał w Poznaniu^[10]. W 1934 jako emerytowany pułkownik był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VII jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto^[11].

Zamieszkał w Wiśle^[2]. 18 sierpnia 1927 na cmentarzu wojskowym w Brodnicy podczas odsłonięcia pomnika-kaplicy, upamiętniającej zwycięskie walki z bolszewikami, przypiął swoj własny Order Virtuti Militari przy tablicach z nazwiskami poległych^[2]. W tym czasie otrzymał honorowe obywatelstwo Brodnicy^[2].

W trakcie II wojny światowej został wzięty przez Niemców i był osadzony w obozach jenieckich na ziemiach austriackich i niemieckich^[2]. Po odzyskaniu wolności powrócił do Polski i nadal zamieszkiwał w Wiśle^[2]. Zmarł tamże 24 listopada 1955 i został pochowany na miejscowym cmentarzu^[2]^[3].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (przed 1923)^[12]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (7 listopada 1925)^[13]^[10]
Krzyż Walecznych (trzykrotnie: przed 1924)^[14]

Upamiętnienie

Uchwałą Rady Miasta Brodnicy z 13 czerwca 2017 jedna z ulic w mieście otrzymała imię płk. Jarosława Aleksandrowicza^[2].

Przypisy

↑ Franciszek Kristinus. bh.wp.mil.pl. [dostęp 2021-04-02].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x ^y ^z ^aa ^ab ^ac ^ad ^ae ^af ^ag ^ah ^ai ^aj ^ak ^al ^am ^an ^ao Marian Chwiałkowski. Pułkownik Jarosław Witold Aleksandrowicz – Honorowy Obywatel Brodnicy patronem ulicy na Grunwaldzie. „Ziemia Michałowska”. Nr 322, s. 10, Pazdziernik 2017. ISSN 1425-7718.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Kamila Churska-Wołoszczak, Mirosław Sprenger: Wojna polsko-bolszewicka na Kujawach i Pomorzu. Za Termopile starczą wam piersi własne.... ipn.gov.pl. s. 16. [dostęp 2021-04-03].
↑ „Bohaterom bitwy pod Brodnicą” – warsztaty malarskie „Nieznana twarz bohatera”. bdk.brodnica.net, 2020-09-15. [dostęp 2021-04-03].
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 395.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 339.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 91, 314.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 72, 280.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 68 z 27 października 1923 roku, s. 724.
↑ ^a ^b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 898.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 323, 990.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 314.
↑ M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1083 „za owocną pracę przy repatriacji obywateli polskich z obczyzny”.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 280.

Bibliografia

Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.

[1] Franciszek Kristinus. bh.wp.mil.pl. [dostęp 2021-04-02].

[MC-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u ^v ^w ^x ^y ^z ^aa ^ab ^ac ^ad ^ae ^af ^ag ^ah ^ai ^aj ^ak ^al ^am ^an ^ao Marian Chwiałkowski. Pułkownik Jarosław Witold Aleksandrowicz – Honorowy Obywatel Brodnicy patronem ulicy na Grunwaldzie. „Ziemia Michałowska”. Nr 322, s. 10, Pazdziernik 2017. ISSN 1425-7718.

[WIPN-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Kamila Churska-Wołoszczak, Mirosław Sprenger: Wojna polsko-bolszewicka na Kujawach i Pomorzu. Za Termopile starczą wam piersi własne.... ipn.gov.pl. s. 16. [dostęp 2021-04-03].

[4] „Bohaterom bitwy pod Brodnicą” – warsztaty malarskie „Nieznana twarz bohatera”. bdk.brodnica.net, 2020-09-15. [dostęp 2021-04-03].

[CITEREFRocznik_Oficerski1923395-5] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 395.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924339-6] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 339.

[CITEREFRocznik_Oficerski192391,_314-7] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 91, 314.

[CITEREFRocznik_Oficerski192472,_280-8] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 72, 280.

[9] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 68 z 27 października 1923 roku, s. 724.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928898-10] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 898.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934323,_990-11] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 323, 990.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923314-12] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 314.

[13] M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1083 „za owocną pracę przy repatriacji obywateli polskich z obczyzny”.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924280-14] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 280.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

PROFILPELAJAR.COM

Jarosław Aleksandrowicz de Witold

Życiorys

Ordery i odznaczenia

Upamiętnienie

Przypisy

Bibliografia

Read other articles:

Accipitridae

Alexandre de Rhodes

Ezio Raimondi

Giōrgos Masouras

Clothing in ancient Greece

Stirling Moss

Phylloxera

David Malet Armstrong

Sejarah Meksiko

Cyclone Sarai

Скотт (каталог марок)

Racism in Germany

Hangman's fracture

Pulau Madura

لاهاي

Hell Gap complex

Umar Ahmad

Tujuan

Athletics at the 2020 Summer Olympics – Women's 4 × 400 metres relay

Wang Hao (scacchista)