Pełne imię i nazwisko
|
Janusz Józef Michallik
|
Data i miejsce urodzenia
|
22 kwietnia 1966 Chorzów
|
Wzrost
|
181 cm
|
Pozycja
|
lewy obrońca, pomocnik
|
Kariera juniorska
|
|
Kariera seniorska[a]
|
Lata
|
Klub
|
Wyst.
|
Gole
|
1983
|
Gwardia Warszawa
|
0
|
(0)
|
1984–1985
|
Cleveland Force (hala)
|
|
|
1986–1987
|
Louisville Thunder (hala)
|
|
|
1987–1988
|
Canton Invaders (hala)
|
|
|
1990
|
Boston Bolts
|
|
|
1990–1991
|
Atlanta Attack (hala)
|
|
|
1992
|
Gremio Lusitano
|
|
|
1995
|
Connecticut Wolves
|
|
|
1995
|
→ New York Centaurs (hala; wyp.)
|
|
|
1996–1997
|
Columbus Crew
|
42
|
(0)
|
1998
|
New England Revolution
|
12
|
(0)
|
|
Kariera reprezentacyjna
|
|
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
Dorobek medalowy
|
|
Janusz Józef Michallik, również Jean Michallik[1] (ur. 22 kwietnia 1966 w Chorzowie) – polski i amerykański piłkarz, który grał na pozycji obrońcy lub pomocnika.
Życiorys
Ojciec Krystian był piłkarzem, dwukrotnym reprezentantem Polski. Janusz, zanim z rodzicami wyjechał z kraju, był zawodnikiem Gwardii Warszawa. W Stanach Zjednoczonych grał w szeregu klubów[2], także w rozgrywkach halowych. Obywatelstwo Stanów Zjednoczonych uzyskał 8 marca 1991. W reprezentacji Stanów Zjednoczonych debiutował w rozegranym 5 maja 1991 spotkaniu z Urugwajem, ostatni raz zagrał w 1994 roku. Łącznie rozegrał 44 spotkania (1 gol)[3], znajdował się w kadrze na zwycięski Złoty Puchar CONCACAF 1991 (zagrał 33 minuty w grupowym meczu z Trynidadem i Tobago) oraz na Puchar Konfederacji w 1992 (zagrał 90 minut w wygranym spotkaniu o III miejsce z drużyną Wybrzeża Kości Słoniowej).
Karierę zakończył w 1998, wcześniej grał w Major League Soccer w barwach Columbus Crew i New England Revolution. Ma na koncie także występy w reprezentacji Stanów Zjednoczonych w futsalu.
Po zakończeniu kariery piłkarskiej został szkoleniowcem oraz komentatorem sportowym współpracującym z telewizją ESPN oraz Kanałem Sportowym. Podczas UEFA Euro 2020 był jednym z ekspertów Telewizji Polskiej. Podczas Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2022 w Katarze został jednym ze współkomentatorów wybranych meczów w Telewizji Polskiej w parze z Mateuszem Borkiem i Maciejem Iwańskim[4][5].
Przypisy