PROFILPELAJAR.COM

Janusz Libicki
Pełne imię i nazwisko	Janusz Wojciech Libicki
Data i miejsce urodzenia	23 kwietnia 1902 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	20–22 kwietnia 1940 ; Katyń
Zawód, zajęcie	pracownik naukowy
Tytuł naukowy	docent
Uczelnia	Uniwersytet Poznański
Wydział	Prawno-Ekonomiczny
	Multimedia w Wikimedia Commons

Janusz Wojciech Libicki (ur. 23 kwietnia 1902 w Warszawie, zm. w 20–22 kwietnia 1940 w Katyniu) – polski naukowiec, profesor Uniwersytetu Poznańskiego, docent, doktor prawa, porucznik kawalerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 23 kwietnia 1902 w Warszawie, w rodzinie Stanisława i Julii z Antoniewskich^[1].

Należał do Polskiej Organizacji Wojskowej. Po ukończeniu gimnazjum w latach 1920–1921 brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, a następnie w III powstaniu śląskim, za co została mu przyznana odznaka honorowa „Górnośląski Krzyż Walecznych”. Ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Biedrusku. Został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i w tym roku był zweryfikowany w korpusie oficerów kawalerii z lokatą 15. W 1934 był podporucznikiem rezerwy 7 pułku ułanów ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 15. lokatą na liście starszeństwa oficerów rezerwy kawalerii^[2]. Na stopień porucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 22. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[3]. W 1939, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Komendy Rejonu Uzupełnień Poznań Miasto^[4].

W latach 1921–1926 pracował w Banku Kredytowym w Warszawie. W 1926 rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1 kwietnia 1929 do 1 września 1931 był starszym asystentem Seminarium Ekonomicznego tej uczelni, w 1930 opublikował w czasopiśmie „Ruch Prawniczy i Ekonomiczny” artykuł „Klęska urodzaju”. W czerwcu 1931 na podstawie rozprawy „Teoretyczne podstawy polityki banków emisyjnych” (Kraków 1931, str. 115) uzyskał doktorat praw^[5].

W 1932 wyjechał do USA jako stypendysta fundacji Rockefellera. Po powrocie od 1 grudnia 1933 był ponownie starszym asystentem Seminarium Ekonomicznego, w lutym 1935 na podstawie rozprawy „Zarys teorii kosztów produkcji” (Kraków 1935) habilitował się na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego z ekonomiki. Ponownie przy pomocy fundacji Rockefellera wyjechał do Anglii, gdzie od lutego do grudnia 1935 studiował w London School of Economics^[5]. W latach 1936–1937 był wykładowcą Wydziałów Prawa i Rolniczego Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz w Wyższej Szkole Handlowej w Krakowie. W 1937 na podstawie rozprawy „Granice opodatkowania” (Kraków 1935, str. 49) rozszerzył habilitację na naukę skarbowości^[5].

Od 1937 jako docent prowadził wykłady na Uniwersytecie Poznańskim jako zastępca profesora skarbowości i prawa skarbowego na Wydziale Prawno-Ekonomicznym. W krakowskim czasopiśmie „Economic Studies” (1936/III) opublikował artykuł z dziedziny teorii kosztów „Some consequences of different interpretations of supply curves”, w „Ekonomiście” 1937/II rozprawę „Finansowanie wydatków nadzwyczajnych” oraz w Encyklopedii Nauk Politycznych (tom III, 1938) rozprawę „Koszty”^[5].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. 31 grudnia 1939 był już w obozie w Kozielsku^[4]. Między 19 a 21 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego^[4]. Między 20 a 22 kwietnia 1940 zamordowany w Katyniu i tam pogrzebany^[4]. W maju 1943 jego ciało zidentyfikowano podczas ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 3545^[4]. Przy zwłokach Janusza Libickiego zostały odnalezione legitymacja oficera rezerwy, książeczka oszczędnościowa PKO, legitymacja urzędnicza, dwa listy^[6]. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

Był żonaty z Wandą ze Strzałków, z którą miał dwóch synów: Marcina, polityka i Jacka^[1]. Jego wnukiem jest Jan Filip Libicki, także polityk.

Upamiętnienie

Minister obrony narodowej decyzją z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie do stopnia kapitana. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[7]^[8].

Został upamiętniony na tablicy w mauzoleum Strzałków i Libickich w Radzewicach. Jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 163-4-19/20)^[9].

W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Janusza Libickiego przy Przedszkolu w Oleśnicy.

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 346.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 126, 591.
↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 618.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 459.
↑ ^a ^b ^c ^d prof. Edward Taylor. oc. Wojciech Janusz Libicki. „Ekonomista”, 1947. (pol.).
↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 99. ISBN 83-7001-294-9.
↑ Decyzja Nr 439/MON w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie.. „Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.”, 5 października 2007. Minister Obrony Narodowej.
↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-08-05].
↑ Cmentarz Stare Powązki: OLIMPIA LIBICKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-01-31] .