Janusz Krauze urodził się w 1936 r. w Poznaniu. Wykształcenie uzyskał w Państwowym Liceum Technik Plastycznych w Zakopanem, a następnie podjął studia, uzyskując dyplom na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni prof. M. Wnuka w 1963[1]. Po zakończeniu studiów w 1963 zamieszkał w Gorlicach, gdzie podjął pracę w zawodzie plastyka w Fabryce Maszyn „Glinik”. Wystawiał swoje prace na wystawach zbiorowych: Radom - „Ogólnopolska wystawa sztuki” (1973), Rzeszów - „Salony jesienne” (1972, 1973, 1974, 1975), Warszawa - „10. rocznica śmierci prof. Wnuka” (1978), Schwerte - "Begegnung mit Polen" (1997), Nowy Sącz - ZPAP (1997) oraz indywidualne wystawy w Gorlicach (1976, 1999, 2001), Tarnów - Galeria Miejska (2003), Jasło - Jasielski Dom Kultury (2008)[2], Warszawa - Mokotów, Mała Galeria Biblioteki (2013). Uczestniczył w konkursach rzeźbiarskich np. „Portret - Pary” Paryż (1973), „Pomnik Chopina” - Londyn (1974), „Środowisko” - Oslo (1995) „Bałtyk-wspólne dziedzictwo” - Kopenhaga (1997), „Sport w Sztuce” - Barcelona (1972)[1]. Otrzymał wyróżnienie Dyplom Honorowy Muzeum A. Warhola w Presowie (2005), nagrodę polskiego ministra Kultury i Sztuki za wieloletnią pracę artystyczną (2008)[1]. Jako artysta rzeźbiarz wykonywał religijne elementy wystroju kościołów: w kaplicy szpitalnej w Gorlicach, w kościele Ropicy Polskiej oraz w Gliniku Mariampolskim (krzyż, stacje drogi krzyżowej) (1988)[3], w kościele parafialnym w Weroni (droga krzyżowa) (1987)[4], Janusz Krauze zmarł 7 października 2016[1] w wieku 80 lat. Został pochowany na cmentarzu w Gorlicach.
Twórczość
Pomniki
„Mikołaj Kopernik” – Gorlice, Osiedle Magdalena[5]
