Janusz Jurczak (ur. 5 lutego 1941 w Stryju[1]) – polski chemik, profesor, nauczyciel akademicki.
Życiorys
Ukończył w 1964 studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej. W 1970 uzyskał stopień doktora nauk chemicznych, habilitował się w 1979. W 1988 otrzymał tytuł naukowy profesora[2]. Zawodowo związany z Wydziałem Chemii Uniwersytetu Warszawskiego oraz Instytutem Chemii Organicznej PAN, w obu instytucjach doszedł do stanowiska profesora zwyczajnego[2]. Wypromował kilkudziesięciu doktorów nauk chemicznych. Autor ponad 350 publikacji naukowych[3], współtwórca 8 zgłoszeń patentowych[4].
W pracy naukowej specjalizuje się w zagadnieniach z zakresu chemii organicznej i supramolekularnej[2], w tym związanych z syntezą, asymetryczną katalizą i niekonwencjonalnymi metodami syntezy oraz procesami supramolekularnymi. Od 1991 członek korespondent, a od 2004 członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk. Był członkiem prezydium PAN i przewodniczącym Wydziału III Nauk Matematycznych, Fizycznych i Chemicznych PAN (2007–2011), kierował radą naukową Instytutu Chemii Organicznej PAN (1993–2010). Uzyskał także członkostwo m.in. w Towarzystwie Naukowym Warszawskim. Członek Komitetu Chemii PAN[2]
Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim (2000)[5] oraz Krzyżem Komandorskim (2011)[6] Orderu Odrodzenia Polski. Wyróżniony przez Polskie Towarzystwo Chemiczne w 1989 Medalem im. Stanisława Kostaneckiego, a w 2013 Medalem im. Jędrzeja Śniadeckiego[7].
Przypisy
Bibliografia
Identyfikatory zewnętrzne:
