Urodził się w 5 listopada 1878 jako syn Kazimierza (1844/1845–1903) i Lucyny z domu Górskiej h. Szeliga (1858–1898) oraz wnuk Jana Wiktora h. Brochwicz (1812–1877) i Adeli z domu Czermińskiej h. Cholewa (1822–1904). Miał braci Stanisława (ur. 1880)[1], Władysława (ur. 1882)[2][3].
W roku szkolnym 1891/1892 w charakterze prywatysty był uczniem trzeciej klasy w C. K. Gimnazjum w Sanoku[4].
Po rodzicach odziedziczył rodzinne majątki; w 1905 posiadał Wróblik Szlachecki, Ladzin (173,5 ha) oraz Zarszyn Miasteczko i Przedmieście (na początku XX wieku posiadał tam 847,3 ha wraz z dwoma współwłaścicielami[5], w 1911 posiadał 243 ha[6]), Długie (w 1911 posiadał tam 144 ha[7]), Posada Zarszyńska (w 1911 posiadał tam 512 ha[8]). Według stanu z początku 1906 rodzina Wiktorów posiadała 6 obszarów dworskich na obszarze powiatu sanockiego[9]. W swoich majątkach prowadził hodowlę koni i bydła czystej rasy siementalskiej (Zarszyn) oraz prowadził gorzelnię (Długie)[10]. W marcu 1913 stanął na czele powołanej wówczas spółki dla zakupienia i sprzedaży nierogacizny, bydła i cieląt[11].
Jego pierwszą żoną była Helena ks. Puzyna herbu Oginiec (1880–1920), a ich dziećmi byli Helena Łucja[21] (1911–1960, po mężu Głażewska, do końca życia zamieszkiwała w Afryce Południowej), Wanda Maria (1915–1992, właścicielka majątku w Bystrem, 15 stycznia 1940 osadzona przez Niemców w więzieniu Sanoku, skąd 4 marca 1940 została wywieziona do Krakowa[22][23], żona dalekiego krewnego, Adama Wiktora[24]). Drugą żoną została Zofia hr. Dzieduszycka herbu Sas (1890–1959, córka Augusta Piusa Dzieduszyckiego), z którą miał córkę Lucynę (1922–1990, po mężu Bojanowska).
Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu w Zarszynie.
Przypisy
↑CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1891/1892 (zespół 7, sygn. 13). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 35.
↑CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1894/1895 (zespół 7, sygn. 18). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 89.
↑Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 817. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 817. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 870. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 870. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 950. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 936. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 960. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 974.
↑Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 1004. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 1020.
↑Ukonstytuowania Rady powiatowej. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 44, s. 1-2, 3 listopada 1912. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 461. •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 468-469. •>Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 356.
↑Państwowe Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku. Katalog główny, rok 1921/22 (zespół 7, sygn. 82). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 46.
↑Gefängnis in Sanok. Księga więźniów śledczych 1939-1940 (zespół 134, sygn. 97). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 22 (poz. 189).
↑Czesław Cyran: Stanisław Zabierowski (red.): Studia nad okupacją hitlerowską południowo-wschodniej części Polski. T. I: Ludzie i dokumenty o więźniach politycznych więzienia w Sanoku w latach 1939–1944. Rzeszów: Towarzystwo Naukowe w Rzeszowie i Okręgowa Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich w Rzeszowie, 1976, s. 73.