| Data i miejsce urodzenia
|
12 czerwca 1933
Inowrocław
|
| Data śmierci
|
25 maja 2005
|
| Obywatelstwo
|
Polska
|
| Kategoria wagowa
|
lekka
|
Jan Walczak (ur. 12 czerwca 1933[1] w Inowrocławiu, zm. 25 maja 2005[2]) – polski bokser kategorii lekkiej.
Życiorys
Treningi bokserskie rozpoczął dwa lata po zakończeniu II wojny światowej[2]. Reprezentował kolejno barwy Kolejarz Inowrocław, CWKS Warszawa, CWKS Bydgoszcz, Brdy Bydgoszcz, Astorii Bydgoszcz, Goplanii Inowrocław[1] i Pogoni Mogilno[3].
Na mistrzostwach Polski seniorów zdobył sześć medali: złoty w 1959, srebrne w 1956 i 1958 i brązowe w 1955, 1957 i 1960[1]. W barwach CWKS Warszawa został w 1955 drużynowym mistrzem Polski[1] oraz mistrzem Wojska Polskiego[2]. Podczas Światowego Festiwalu Młodzieży i Studentów w Moskwie w 1957 wywalczył brązowy medal[2] W latach 1957–1958 dwukrotnie wystąpił w reprezentacji Polski, odnosząc 1 zwycięstwo i 1 pojedynek przegrywając[1]. Stoczył według różnych źródeł 350 (w tym 302 wygrane i 8 zremisowanych)[2] lub 355 walk (w tym 304 wygrane, 8 zremisowanych)[3].
Po zakończeniu kariery zawodniczej pracował jako trener, m.in. w Cuiavii Inowrocław[2][3]
Przypisy
- ↑ a b c d e Piotr Osmólski Leksykon boksu, wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1989, s. 248
- ↑ a b c d e f Sławomir Ciara, Kazimierz Kosiński Twarze pomorsko-kujawskiego boksu, wyd. Bydgoszcz-Grudziądz 2016, s. 175, 196
- ↑ a b c Galeria sportowców
Bibliografia
