Jan Głogowski (pułkownik)

Ten artykuł dotyczy pułkownika Wojska Polskiego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.
Jan Głogowski
Ilustracja
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

24 czerwca 1888
Bojaniec, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

12 sierpnia 1935
Lwów, Polska

Przebieg służby
Lata służby

1911–1935

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

Gabinet Wojskowy Prezydenta Rzeczypospolitej

Stanowiska

szef gabinetu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Order Krzyża Orła III Klasy (Estonia) Komandor Orderu Świętego Sawy (Serbia) Krzyż Komandorski Orderu Białej Róży Finlandii Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Zasługi Cywilnej (Bułgaria) Oficer Orderu Korony Rumunii Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch) Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej
Multimedia w Wikimedia Commons
Wręczenie honorowej odznaki pułkowej prezydentowi RP Ignacemu Mościckiemu przez delegację 2. Pułku Ułanów Grochowskich na Zamku Królewskim. Widoczni m.in. płk Jan Głogowski (pierwszy z lewej), ppłk Smoliński (drugi z prawej), ppłk Gierulewicz (drugi z lewej), por. Pawełczyk (z prawej)
Pogrzeb płk. Jana Głogowskiego

Jan Głogowski (ur. 24 czerwca 1888 w Bojańcu[1], zm. 12 sierpnia 1935 we Lwowie[2]) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Aleksandra i Georgii z d. Dall[3]. Student Akademii Rolniczej w Wiedniu i Hohenheim[3]. W latach 1911–1918 służył w Armii Austro-Węgier; w 1913 brał udział w zawodach hippicznych jako podporucznik 1 pułku ułanów[4]. W listopadzie 1918 przyjęty do odrodzonego Wojska Polskiego. W czasie wojny z bolszewikami dowodził szwadronem i dywizjonem w 1 pułku ułanów, który 8 stycznia 1920 został przemianowany na 1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego, a także dwukrotnie dowodził tym oddziałem (od 29 kwietnia do 25 maja 1920 i od 25 czerwca do 15 sierpnia 1920) oraz IX Brygadą Jazdy w składzie 2 Dywizji Jazdy. 15 lipca 1920 został zatwierdzony w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1920, w grupie oficerów kawalerii z byłej Cesarskiej i Królewskiej Armii.

„W opinii przełożonych: odznaczał się zawsze nadzwyczajna odwagą, zimna krwią i stanowczością w wykonywaniu otrzymanych rozkazów. Zawsze w pierwszym szeregu zagrzewał żołnierzy do walki. /.../ Za walki z Budionnym nad Styrem w awangardzie 4 B. jazdy /1 i 2 p.szwol., 8 i 16 p.uł/ stoczonymi od 25 V 1920, a szczególnie za wzięcie Smarzewa i szarżę na npla atakującego na tyły 16 p.uł /.../ otrzymał Order Virtuti Militari”[5].

Po zakończeniu działań wojennych, w okresie od 8 maja 1921 do 30 września 1926 ponownie dowodził 1 pułkiem szwoleżerów Józefa Piłsudskiego w garnizonie Warszawa, a następnie XII Brygadą Kawalerii w Ostrołęce. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 59. lokatą w korpusie oficerów jazdy, a 16 marca 1927 awansował do stopnia pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 i 4. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. Z dniem 1 września 1928 został mianowany szefem Gabinetu Wojskowego Prezydenta Rzeczypospolitej[6][7].

Zmarł 12 sierpnia 1935 we Lwowie w sanatorium „Salus”[8] w wyniku zakażenia krwi[9]. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim[8]

Życie prywatne

Był żonaty z Jadwigą z d. Gieryng, nie mieli dzieci[8], jego bratem był ppłk Piotr Głogowski (ur. 1889).

Ordery i odznaczenia

Upamiętnienie

9 grudnia 1936 w Katedrze Świętego Ducha w Warszawie została odsłonięta tablica upamiętniająca płk. Jana Głogowskiego i gen. Gustawa Orlicz-Dreszera[16][8].

Przypisy

  1. ↑ Katalog 1 Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 104.
  3. ↑ a b Polak (red.) 1993 ↓, s. 58.
  4. ↑ III. Konkurs hippiczny. „Gazeta Lwowska”, s. 5, Nr 224 z 1 października 1913. 
  5. ↑ Polak (red.) 1993 ↓, s. 58+60.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 332.
  7. ↑ Gnat-Wieteska 2006 ↓, s. 21.
  8. ↑ a b c d e f g h Polak (red.) 1993 ↓, s. 60.
  9. ↑ Kronika miejska. Ś. p. pułkownika Jan Głogowski. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 183 z 13 sierpnia 1935. 
  10. ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3099 z 30 czerwca 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 27, poz. 1088)
  11. ↑ Eesti tänab 1919-2000, Tallinn: Eesti Vabariigi Riigikantselei, 2000, ISBN 9985-60-778-3 [dostęp 2014-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-27] (est.).
  12. ↑ a b c d Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 13/1934, s. 231.
  13. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 19/1929, s. 361.
  14. ↑ Decyzja Naczelnika Państwa L. 3625.22 G. M. I. z 1922 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 8, s. 250)
  15. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 19/1929, s. 365.
  16. ↑ Hołd poległym szwoleżerom. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 285 z 11 grudnia 1936. 

Bibliografia