Ten artykuł od 2011-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Jan Nepomucen Karol Fijałkowski (ur. 5 kwietnia 1871 we Włocławku, zm. 21 października 1919 w Warszawie) – polski architekt, inżynier cywilny.

Syn Romana Fijałkowskiego, inżyniera i architekta z Włocławka i Walentyny z Rykowskich. Absolwent Gimnazjum Realnego w Łowiczu oraz Instytutu Inżynierów Cywilnych w Petersburgu, gdzie studiował w latach 1891-1896. Instytut ukończył ze złotym medalem. Przed I wojną światową członek Koła Architektów w Stowarzyszeniu Techników w Warszawie.

Najistotniejsze osiągnięcia to:

• Udział w projekcie konkursowym na Kościół Najświętszego Zbawiciela w Warszawie (II nagroda),
• Budowa gmachu Stowarzyszenia Techników Polskich przy ul. Czackiego w Warszawie (według nagrodzonego projektu konkursowego),
• Projekt elewacji gmachu sądu okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim,
• Zrealizowany projekt budynku dworca kolejowego w Otwocku,
• Szereg kamienic w Warszawie, w tym narożny przy zbiegu ulic Polnej i Lwowskiej^[1]

Żonaty od 1908 roku z Janiną-Teklą Saską, córką Kazimierza i Tekli Saskich. Miał jedną córkę. Pochowany na Starych Powązkach, w grobowcu Saskich (kw. 84-1-23/25)^[2].