Publikuje w m.in. w Die Zeit, Sueddeutsche Zeitung, London Review of Books, Foreign Affairs, The Guardian. Autor książek dotyczących XX wieku Another Country: German Intellectuals, Unification and National Identity (2000), A Dangerous Mind: Carl Schmitt in Post-War European Thought (2003), Constitutional Patriotism (2007)[1].
Autor definicji populizmu, zgodnie z którą partię populistyczną cechuje antyelitaryzm łączący się z antypluralizmem, tj. przedstawianie siebie jako jedynego prawdziwego przedstawiciela „ludu” w starciu ze szkodliwymi dawnymi elitami, a tym samym prezentowanie innych partii, organizacji czy instytucji jako „wrogów ludu”, którzy nie mogą być uznani za partnerów w dyskusji. Tym samym populiści czują się uprawnieni do naginania lub łamania reguł ustanowionych przez dawne elity[3].
Wybrane publikacje
Another Country: German Intellectuals, Unification and National Identity, Yale University Press, 2000.
A Dangerous Mind: Carl Schmitt in Post-War European Thought, Yale University Press, 2003.
Strach i wolność. O inny liberalizm, Biblioteka Kultury Liberalnej, Warszawa 2020[4].
Demokracja rządzi, Biblioteka Kultury Liberalnej, Warszawa 2022[5].