James Caviezel

James Caviezel
Ilustracja
James Caviezel w 2009
Imię i nazwisko

James Patrick Caviezel

Data i miejsce urodzenia

26 września 1968
Mount Vernon

Zawód

aktor

Współmałżonek

Kerri Browitt
(od 1996)

Lata aktywności

od 1989

Multimedia w Wikimedia Commons

James „Jim” Patrick Caviezel[1][2][3] (ur. 26 września 1968 w Mount Vernon) – amerykański aktor filmowy i telewizyjny.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Mount Vernon[4] w stanie Waszyngton. Dorastał w Conway w stanie Waszyngton. Wychowywał się w rodzinie katolickiej pół-Słowaka, pół-Szwajcara kręgarza Jamesa Caviezela[5], gwiazdy uniwersyteckiej drużyny na UCLA, którego trenerem był John Wooden, i amerykańskiej Irlandki Maggie Caviezel[6], która była aktorką teatralną[7]. Już jako dziecko miał zdolności mimiczne, potrafił znakomicie naśladować sławy ekranu i estrady, w tym hollywoodzkiego gwiazdora Montgomery’ego Clifta[8].

Kiedy uczył się w katolickiej podstawówce, występował w szkolnych przedstawieniach, szczególnie spodobał się w roli Szymona w wigilijnym spektaklu. Później planował zostać koszykarzem. Marzył o grze w NBA. Razem z trójką sióstr – Anne, Amy, Erin – i bratem Timothym trenował koszykówkę od dziecka. Grał w szkolnych drużynach szkoły katolickiej John F. Kennedy Memorial High School w Burien, w stanie Waszyngton, O’Dea High School w Seattle (1986), Bellevue Community College i na University of Washington. Marzenia przekreśliła kontuzja stopy. Nabawił się jej podczas intensywnych treningów. Dopiero kiedy porzucił koszykówkę, pomyślał o aktorstwie.

Kariera

W 1990 roku wyjechał do Los Angeles i przekonał asystentów Gusa Van Santa, że jest świeżo upieczonym emigrantem z Włoch i w dramacie Moje własne Idaho (My Own Private Idaho, 1991) dostał dziesięciosekundowy epizod przedstawiciela włoskich linii lotniczych, a do wygłoszenia miał zaledwie dwie linijki tekstu: Czy ma pan jakiś bagaż? i Życzę miłego lotu. Potem jednak bezskutecznie zabiegał o jakąkolwiek rolę. Po dwóch miesiącach miał dosyć. Zaczął dorabiać jako kelner na hollywoodzkich przyjęciach. Po trzech miesiącach dostał wreszcie wyczekany angaż w dramacie sportowym Pojedynek oszustów (Diggstown, 1992) jako rasista, który naprzykrza się czarnoskóremu bokserowi. Pojawił się też w jednym z odcinków serialu ABC Cudowne lata (The Wonder Years, 1992) jako gwiazdor koszykówki Bobby Riddle. W 1993 roku bez trudu dostał stypendium od prestiżowej nowojorskiej Juilliard School, ale z nauki zrezygnował na rzecz udziału w biograficznym epickim westernie Wyatt Earp (1994), gdzie u boku Kevina Costnera zagrał najmłodszego z braci Earpów. Wtedy właśnie zaczęły się jego problemy z koncentracją uwagi przy czytaniu i zapamiętywaniem tekstu. Lekarze rozpoznali u niego dysleksję, wynik kontuzji odniesionej jeszcze w szkole – podczas jednego z meczów Caviezel został silnie uderzony piłką w głowę i na 45 minut stracił przytomność. Dysleksja była przeszkodą w jego karierze aktorskiej, jednak w przygotowaniach do kolejnych filmów zaczęła pomagać mu żona Kerri (od roku 1997), nauczycielka języka angielskiego, niegdyś gwiazda koszykówki, którą Caviezel poznał w 1993 roku na randce w ciemno, zaaranżowanej przez jego siostry.

Zagrał epizod wojskowego pilota F-18 (tego, który mówi: Jesteśmy 500 stóp od celu) w sensacyjnym thrillerze przygodowym Twierdza (The Rock, 1996). Po udziale w komedii sportowej Małpa na boisku (Ed, 1996) z Jackiem Wardenem i Billem Cobbsem i dramacie sensacyjnym G.I. Jane (1997) w roli szeregowego ‘Slov’ Slovnika z Demi Moore, zagrał w końcu swoją przełomową rolę szeregowego Witta w sensacyjnym dramacie wojennym Cienka czerwona linia (The Thin Red Line, 1998). Zasłynął z tego, że zdecydowanie odmawia udziału we wszystkich reklamach i grania scen erotycznych. Na planie melodramatu Oczy anioła (Angel Eyes, 2001) poprosił, aby Jennifer Lopez zakryła piersi i tego samego wymagał od Ashley Judd w thrillerze Bez przedawnienia (High Crimes, 2002).

Wcielił się w postać idealisty Edmunda Dantesa, marynarza nieświadomie zawikłanego w spisek polityczny, który został przez jego wrogów wykorzystany dla osiągnięcia prywatnych korzyści w ekranizacji słynnej powieści Aleksandra Dumasa Hrabia Monte Christo (The Count of Monte Cristo, 2002). Jednak dopiero kreacja Jezusa Chrystusa w filmie Mela Gibsona Pasja (The Passion of the Christ, 2004) sprawiła, że znalazł się w oku kinematograficznego cyklonu. Podczas kręcenia Pasji poraził go piorun. Za tę rolę odebrał nagrodę Grace – MovieGuide w Los Angeles jako najlepszy inspirujący aktor kinowy oraz był nominowany do nagrody MTV. Występ w filmie Gibsona stał się początkiem kolejnych problemów ze znalezieniem angażu, jak sam aktor przyznał w jednym z wywiadów. Środowisko Ligi Przeciwko Zniesławieniu poprzez wskazywanie na antysemityzm jako motyw powstania filmu Pasja sprawiło, iż przed Caviezelem zaczęły zamykać się drzwi Hollywoodu[9].

W amerykańskiej produkcji J.J. Abramsa i Jonathana Nolana Impersonalni (Person of Interest) wystąpił w roli Johna Reese’a u boku Michaela Emersona.

20 lipca 1996 roku ożenił się z Kerri Browitt, z którą ma trójkę dzieci: dwóch synów – Bo (ur. 12 grudnia 1999) i Davida (ur. w marcu 2010) oraz córkę Lyn Elizabeth (ur. 25 września 2001)[10].

Filmografia

Filmy

Seriale TV

Przypisy

  1. ↑ Jim Caviezel. Listal. [dostęp 2017-04-20]. (ang.).
  2. ↑ Personalidade: Jim Caviezel (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2017-04-20]. (port.).
  3. ↑ Jim Caviezel – Sztárlexikon. Starity.hu. [dostęp 2017-04-20]. (węg.).
  4. ↑ Jim Caviezel. AdoroCinema. [dostęp 2017-04-20]. (port.).
  5. ↑ James Caviezel Biography (1968-). Film Reference. [dostęp 2017-04-20]. (ang.).
  6. ↑ James Caviezel Actor Fast Facts. TVGuide.com. [dostęp 2017-04-16]. (ang.).
  7. ↑ James Caviezel – Bio, Facts, Family. Famous Birthdays. [dostęp 2017-04-20]. (ang.).
  8. ↑ Jim Caviezel. Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-04-20]. (ang.).
  9. ↑ Andrea Alfieri (2011-03-06): Caviezel: emarginato dopo Passion. Avvenire.it. [dostęp 2011-05-07]. (wł.).
  10. ↑ W Biographical Summaries of Notable People. [dostęp 2017-04-20]. (ang.).

Linki zewnętrzne