Jakow Iwanowicz Bułhakow (Bułgakow), ros. Яков Иванович Булгаков herbu Syrokomla (ur. 15 października 1743 – zm. 7 lipca
1809)[1] – dyplomata rosyjski, poseł rosyjski w Rzeczypospolitej w latach 1790–1792, poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny przy Porcie Osmańskiej od 20 maja 1781.
Życiorys
Od 1761 służył w Kolegium Spraw Zagranicznych. W latach 1762–1775 był sekretarzem i radcą poselstwa rosyjskiego w Warszawie. Jako poseł rosyjski w Konstantynopolu, w 1787 został tam uwięziony po wybuchu wojny rosyjsko-tureckiej. Następnie do 1792 ambasador w Polsce, gdzie m.in. hamował realizację reform Sejmu Czteroletniego i wspierał konfederację targowicką[1]. Po wstąpieniu na tron cara Pawła I (1796) został gubernatorem wileńskim i grodzieńskim, które to funkcje sprawował do 1799.
W 1768 roku sejm repninowski nadał mu polski indygenat m.in. jako jednego herbu i imienia z naszymi [...] Bułhakami(inne języki)[2].
W 1780 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[3]. Był odznaczony Orderem Orła Białego[4].
Przypisy
- ↑ a b Wielka Encyklopedia PWN. Tom 5. Warszawa: 2001, s. 37. ISBN 83-01-13443-7.
- ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 797.
- ↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 187.
- ↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 247.
