Jackson Page (ur. 8 sierpnia 2001 w Ebbw Vale, Blaenau Gwent) — walijski zawodowy gracz w snookera. Jest byłym mistrzem Europy U-21[2] i byłym mistrzem świata U-18 w snookerze, a w 2017 roku został również mistrzem Europy U-18 w snookerze[3][4].
Kariera
W lutym 2016 r. Page wziął udział w Mistrzostwach Europy U-18 w Snookerze EBSA 2016 jako rozstawiony z numerem 13 i dotarł do finału, w którym przegrał 2–5 ze swoim rodakiem Tylerem Reesem[5][6]. Później w tym samym roku Page wziął udział w Mistrzostwach Świata U-18 w Snookerze IBSF 2016, gdzie ponownie dotarł do finału i pokonał rozstawionego z numerem 1 Yun Fung Tama 5–4[7].
W wieku 15 lat Page otrzymał dziką kartę na Welsh Open 2017. W pierwszej rundzie pokonał Jasona Westona 4–3 na czarnej bili. W drugiej rundzie pokonał Johna Astleya takim samym wynikiem i dotarł do 1/16 finału, przegrywając jednak 0–4 z Juddem Trumpem. W eliminacjach do Mistrzostw Świata 2017 przegrał 9–10 po ostatniej różowej bili, którą w pierwszej rundzie otrzymał od Martina O’Donnella.
Page został profesjonalistą w 2019 roku po zwycięstwie w Mistrzostwach Europy U-21 w Snookerze EBSA w Izraelu[8]. Jego najlepsze wyniki w ciągu dwóch pierwszych sezonów w trasie to dotarcie do 1/16 finału European Masters we wrześniu 2020 r., gdzie przegrał z Trumpem 0–5, oraz do 1/32 finału Scottish Open 2020, gdzie przegrał 1–4 ze swoim mentorem i partnerem treningowym Markiem Williamsem. Z głównej ligi zawodowej spadł po przegranej 5–6 z Kacprem Filipiakiem w eliminacjach Mistrzostw świata 2021[8]. Jednak szybko odzyskał pozycję zawodową, pokonując Michaela Georgiou w Q School w 2021 roku i zdobywając kolejną dwuletnią kartę wstępu na tour[9]. Dotarł do 1/8 finału Northern Ireland Open 2021, ale przegrał 3–4 z Rickym Waldenem, mimo że prowadził 3–2[10].
W rundach kwalifikacyjnych Mistrzostw świata w 2022 Page wygrał cztery mecze, pokonując takich przeciwników, jak Joe Perry i David Grace, i tym samym awansował do głównej fazy turnieju. Swój debiut w Crucible zaliczył w meczu z byłym finalistą światowym Barrym Hawkinsem i wygrał mecz pierwszej rundy 10–7, zdobywając w dwóch ostatnich partiach odpowiednio 128 i 135 punktów[11]. W drugiej rundzie Page ponownie zmierzył się z Williamsem, ale przegrał pierwsze siedem partii i poniósł porażkę 3–13, przegrywając mecz na jedną sesję przed końcem. Williams zdobył w tym meczu sześć breaków stupunktowych[12].
Wyniki
- ↑ a b Amator
- ↑ Nowi gracze nie mają rankingu
| Legenda
|
| LQ
|
przegrał w kwalifikacjach
|
#R
|
przegrał we wczesnej fazie turnieju
|
QF
|
przegrał w ćwierćfinale
|
| SF
|
przegrał w półfinale
|
F
|
przegrał w finale
|
W
|
zwycięstwo
|
| DNQ
|
niezakwalifikował się do turnieju
|
A
|
nie brał udziału w turnieju
|
WD
|
wycofał się z turnieju
|
| NH / nie rozegrano |
Turniej nie został rozegrany.
|
| NR / nierankingowy |
Turniej przestał być turniejem rankingowym.
|
| R / rankingowy |
Turniej rankingowy.
|
| MR / rankingowy (minor) |
Turniej rankingowy (minor).
|
Finały
Finały rankingowe 1 (0-1)
Finały amatorskie 8 (5-3)
Przypisy
Bibliografia
