Od 1946[7]/1947[8] r. był związany ze Szczecinem. W 1947 r. rozpoczął pracę w Urzędzie Morskim[7], gdzie do 1949 r. był kierownikiem działu[8]. Następnie, w latach 1949–1952, był asystentem w Wyższej Szkole Ekonomicznej i dyrektorem Technikum Eksploatacji Żeglugi i Portów[8] (którego był współtwórcą[7]). Jednocześnie studiował w Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie, którą ukończył w 1950 r.[7][8] W Szczecinie założył pierwszy tamtejszy teatr muzyczny[7]. Od 1951 do 1952 r. był aktorem i śpiewakiem w Szczecińskiej Agencji
Artystycznej „ARTOS”[8][9], a w latach 1952–1957 występował jako solista Operetki Śląskiej w Gliwicach[8]. Do Szczecina wrócił w 1956 r.[10] i do 1959 r. był dyrektorem i kierownikiem artystycznym Operetki Szczecińskiej[8]. W latach 1959–1967 był dyrektorem Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Imprez Artystycznych w Szczecinie, któremu podlegał organizacyjnie popularny Kabaret Wagabunda. W latach 1962–1963 organizował Festiwal Młodych Talentów w Szczecinie. W 1968 r. prowadził własną kawiarnię „Tenisowa” w Szczecinie. Od roku 1968 do 1974 występował w zespole muzycznym Silna Grupa pod Wezwaniem, którego był współzałożycielem a od 1972 r. razem z Krzysztofem Litwinem, Andrzejem Zakrzewskim, Kazimierzem Grześkowiakiem i Tadeuszem Chyłą występował w kabarecie o tej samej nazwie.
Lata 80. XX wieku spędził w USA, gdyż zastał go tam stan wojenny. Od lat 90. XX wieku związany ze Świnoujściem, gdzie prowadził działalność gospodarczo-rozrywkową, pisał felietony. W 1999 r. wydał książkę kulinarną Kuchnia ziemiańska. Błogosławione cztery pory roku. W grudniu 2000 r. uhonorowany medalem za zasługi dla miasta Szczecina. W 2005 r. powstał film dokumentalny obrazujący życie i karierę Jacka Nieżychowskiego pt. Pan Jerzy Jacek Nieżychowski. Graf von Habe Nichts autorstwa zespołu TVP Szczecin.
