Ja’ara (hebr. יערה) – moszaw położony w Samorządzie Regionu Ma’ale Josef, w Dystrykcie Północnym, w Izraelu.
Położenie
Moszaw Ja’ara jest położony na wysokości 175 metrów n.p.m. w północno-zachodniej części Górnej Galilei. Leży na niewielkim wzgórzu wciśniętym pomiędzy wadi strumienia Becet (od północy) i wadi strumienia Cuva (od południa). Oba strumienie łączą się na zachodzie w niewielkiej Dolinie Szefa, i wśród wzgórz Zachodniej Galilei spływa na równinę przybrzeżną Izraela. Na północy wznosi się płaskowyż Wyżyny Adamit (ok. 460 m n.p.m.), na którym, w odległości niecałych 2 km od moszawu przebiega granica Libanu. Okoliczne wzgórza są zalesione. W otoczeniu moszawu Ja’ara znajdują się miejscowość Szelomi, kibuce Chanita, Adamit, Elon i Maccuwa, moszawy Manot i Awdon, oraz wieś komunalna Micpe Hilla. Na północ od osady są położone przygraniczne posterunki wojskowe Signit i Adamit. Po stronie libańskiej znajdują się wioski Alma asz-Szab i Butajszijja.
Podział administracyjny
Ja’ara jest położony w Samorządzie Regionu Ma’ale Josef, w Poddystrykcie Akka, w Dystrykcie Północnym Izraela.
Demografia
Stałymi mieszkańcami moszawu są Żydzi oraz Beduini, przy czym społeczność żydowska stanowi zdecydowaną większość. Tutejsza populacja jest świecka[1][2]:
Źródło danych: Central Bureau of Statistics.
Historia
Tutejsze ziemie należały do arabskiej wioski Arab as-Samnija. W wyniku I wojny światowej cała Palestyna przeszła pod panowanie Brytyjczyków, którzy utworzyli Brytyjski Mandat Palestyny. Przyjęta 29 listopada 1947 roku Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181 przyznała ten obszar państwu arabskiemu[3]. Podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny w 1948 roku w rejonie wioski stacjonowały siły Arabskiej Armii Wyzwoleńczej, które paraliżowały żydowską komunikację w całej Galilei. Podczas I wojny izraelsko-arabskiej w październiku 1948 roku Izraelczycy przeprowadzili operację „Hiram”, w trakcie której w nocy z 30 na 31 października zajęto wieś Arab as-Samnija. Jej mieszkańców wysiedlono, a następnie wyburzono domy[4]. W pobliżu zniszczonej wsi pozostała jednak grupa półkoczowniczych Beduinów. Współczesny moszaw został założony w 1950 roku przez imigrantów z Afryki Północnej. Utworzono wówczas w jego wschodniej części osiedle, w którym osiedlono tutejszych Beduinów. Była to pierwsza społeczność w Izraelu z mieszaną żydowsko-beduińską populacją. Na początku XXI wieku w zachodniej części moszawu wybudowano nowe osiedle mieszkaniowe. Przyczyniło się to do pobudzenia tutejszej gospodarki[5][6]. Podczas II wojny libańskiej w 2006 roku na moszaw spadły pociski wystrzelone przez organizację terrorystyczną Hezbollah z terytorium południowego Libanu. Zginęła wtedy jedna osoba[7].
Edukacja
Moszaw utrzymuje przedszkole. Starsze dzieci są dowożone do szkoły podstawowej w moszawie Becet lub szkoły średniej przy kibucu Kabri[8].
Kultura i sport
W moszawie znajduje się ośrodek kultury z biblioteką. Z obiektów sportowych jest boisko do piłki nożnej.
Infrastruktura
W moszawie jest przychodnia zdrowia, synagoga, sklep wielobranżowy oraz warsztat mechaniczny.
Turystyka
Okoliczne tereny Górnej Galilei są atrakcyjnym obszarem do turystyki pieszej. W pobliżu jest położony rezerwat przyrody strumienia Becet. W moszawie istnieje możliwość wynajęcia noclegu.
Gospodarka
Gospodarka moszawu opiera się na drobnym rolnictwie – głównie uprawa oliwek. Jest tu także ferma drobiu. Część mieszkańców dojeżdża do pracy w pobliskich strefach przemysłowych.
Transport
Z moszawu wyjeżdża się na północny wschód na drogę nr 899, którą jadąc na wschód dojeżdża się do kibucu Elon, lub jadąc na północny zachód dojeżdża się do skrzyżowania z drogą nr 8993 (prowadzi na północny wschód do kibucu Adamit) lub dalej do skrzyżowania z drogą nr 70 przy miejscowości Szlomi.
Przypisy
Linki zewnętrzne
