Język licyjski (inaczej likijski, pis. oryg. 𐊗𐊕𐊐𐊎𐊆𐊍𐊆) – wymarły język z podrodziny anatolijskiej języków indoeuropejskich, którym posługiwali się w VII–I wieku p.n.e. Licyjczycy, zamieszkujący Licję – starożytną krainę w południowo-zachodniej Azji Mniejszej. Zachowało się ok. 200 inskrypcji z drugiej połowy I tysiąclecia p.n.e. spisane alfabetem licyjskim, który był rozwinięciem alfabetu greckiego[1].
Przypisy
Bibliografia