Język anêm – język izolowany używany w północno-zachodniej części Nowej Brytanii w Papui-Nowej Gwinei^[1]. Mówi nim ok. 800 mieszkańców pięciu miejscowości: Malasoŋo, Karaiai, Mosiliki, Pudêlîŋ, Atiatu oraz niewielka grupa ludności w okolicy. Istnieją dwie główne odmiany języka: akiblîk i bolo (praktycznie wymarła). Od lat 80. XX wieku jest zapisywany alfabetem łacińskim^[1].

Językoznawca Stephen Wurm zakładał w 1975 istnienie rodziny językowej języków wschodniopapuaskich, na którą składało się czterdzieści języków, w tym anêm, izolowany w obrębie rodziny^[2]. W późniejszej klasyfikacji, odrzucającej koncepcję języków wschodniopapuaskich, Malcolm Ross twierdził, że istnieje rodzina języków yele-zachodninowobrytyjskich (na co wskazywałyby podobieństwa w systemie zaimkowym), składająca się z trzech języków: anêm, pele-ata i yele^[3][4]. Glottolog traktuje anêm jako język izolowany, argumentację Rossa uznając za niewystarczającą^[4].