Tablica upamiętniająca salezjanów pomordowanych w czasie II wojny światowej na ścianie bazyliki Najświętszego Serca Jezusowego w Warszawie
Józef Kowalski SDB (ur. 13 marca 1911 w Siedliskach, zm. 4 lipca 1942 w Auschwitz ) – polski ksiądz katolicki , salezjanin, błogosławiony Kościoła katolickiego .
Życiorys
Był synem Wojciecha i Zofii z Borowców. W 1922 rozpoczął naukę w Zakładzie Salezjańskim im. św. Jana Bosko w Oświęcimiu . Wstąpił do nowicjatu salezjanów i po jego ukończeniu 24 lipca 1928 , w Czerwińsku złożył śluby zakonne na ręce ks. A. Hlonda . Studiował filozofię i teologię w Krakowie . Śluby wieczyste złożył 29 czerwca 1934 , a 29 maja 1938 przyjął święcenia kapłańskie z rąk ks. biskupa Stanisława Rosponda i podjął pracę jako sekretarz inspektorialny ks. inspektora Adama Cieślara . Prowadził także działalność katechizacyjną wśród dzieci i młodzieży przebywających w pogotowiu opiekuńczym.
Wybuch II wojny światowej zastał go jako duszpasterza w parafii św. Stanisława Kostki na Dębnikach .
23 maja 1941 został aresztowany przez gestapo i przewieziony do więzienia na ul. Montelupich , a następnie 26 czerwca 1941 do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Auschwitz i zarejestrowany jako numer 17 350. Za odmowę podeptania różańca przydzielony został do karnej kompanii[2] .
Mając świadomość, że idzie na śmierć, oddał współwięźniom ostatnią rację żywnościową[3] . Błogosławiony salezjanin został zakatowany za odmowę podeptania swojego różańca i zginął prawdopodobnie utopiony w beczce z fekaliami[2] [4] [5] .
Beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II w Warszawie 13 czerwca 1999 w grupie 108 polskich męczenników .
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
Chrześcijanie . Bp Bohdan Bejze (red.). T. 7. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej – Collectanea Theologica , 1982, s. 549/571.
Linki zewnętrzne