Izba Ławnicza – jedna z sal reprezentacyjnych dawnego krakowskiego ratusza na Rynku Głównym

Izba Ławnicza byłą równie okazała co Izba Pańska. Zaczęła funkcjonować w 1563 (po wcieleniu Domu Ławników do ratusza), a istniała do wyburzenia ratusza w 1820. Niewielkie portrety królewskie zdobiły jej ściany. Galeria portretów sztalugowych po wyburzeniu ratusza trafiła do Instytutu Technologii, a następnie do krakowskiego Magistratu przy Placu Wszystkich Świętych.

• W. Komorowski, Ratusz Krakowski (hasłow w:) Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa-Kraków 2000, s. 836-837 (ISBN 978-83-04-04992-5)
• M. Rożek, Przewodnik po zabytkach Krakowa, wyd. II, Wydawnictwo WAM, Kraków 2010, s.145 (ISBN 978-83-7505-661-7).