Izaak Laskarys (gr. Ισαάκιος Λάσκαρις) – brat cesarza nicejskiego Teodora I Laskarysa.

Był jednym z co najmniej sześciu braci Teodora I Laskarysa. Nosił tytuł sebastokratora. Po bezpotomnej śmierci Teodora Izaak był niezadowolony z przejęcia władzy przez Jana III Dukasa Watatzesa. Wraz z innym bratem Aleksym Laskarysem uciekł do Cesarstwa Łacińskiego. Oabja zabrali ze sobą córkę Teodora I - Eudokię. chcieli zaaranżować małżeństwo pomiędzy Eudokią a cesarzem łacińskim Robertem z Courtenay. W 1224 obaj bracia stanęli na czele armii łacińskiej, która zaatakowała armię nicejską w bitwie pod Poimanenon. Obaj dostali się do niewoli i niebawem zostali oślepieni.

• Alice Gardiner, The Lascarids of Nicaea: The Story of an Empire in Exile wyd. 2, Amsterdam: Adolf M. Hakkert 1964.
• Alexander Kazhdan, Anthony Cutler, Laskaris [w:] Oxford Dictionary of Byzantium, ed. by Alexander Kazhdan, New York – Oxford: Oxford University Press 1991, t. 2, s. 1180-1182, ISBN 978-0-19-504652-6.
• Zdzisław Pentek, Cesarstwo Łacińskie 1204-1261. Kolonialne państwo krzyżowców czy Neobizancjum?, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie 2004.