Isidor Rosenthal (ur. 16 lipca 1836 w Łabiszynie, zm. 2 stycznia 1915 w Erlangen) – niemiecki fizjolog.

Studiował medycynę na Uniwersytecie w Berlinie, m.in. u Emila du Bois-Reymonda. W 1859 roku otrzymał tytuł doktora nauk medycznych. Następnie był asystentem w Berliner Physiologische Institut, a od 1867 roku docentem. W 1872 roku otrzymał katedrę fizjologii na Uniwersytecie w Erlangen. Od 1881 redaktor naczelny Biologisches Zentralblatt.

Jego synem był Werner Rosenthal.

• Die Athembewegungen und Ihre Beziehungen zum Nervus Vagus. Berlin, 1862
• Zur Kenntniss der Wärmeregulirung bei den Warmblütigen Thieren. Erlangen, 1872
• Elektricitätslehre für Mediziner und Elektrotherapie. Erlangen 1862
• Allgemeine Physiologie der Muskeln und Nerven. Lepzig, 1878
• Bier und Branntwein in Ihren Beziehungen zur Volksgesundheitspflege. Berlin, 1881
• Vorlesungen über Oeffentliche und Private Gesundheitspflege. Erlangen, 1887

• Pagel JL: Biographisches Lexikon hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts. Berlin–Wien: Urban & Schwarzenberg, 1901, s. 1426–1427. [1]