Irena Wierzbowska-Młotkowska
| Data i miejsce urodzenia
|
7 sierpnia 1935
Pińsk
|
| Dorobek medalowy
|
Reprezentacja  Polska
|
| Mistrzostwa świata
|
| srebro
|
Berno/Thun 1974
|
Karabin pneum., 10 m, druż.
|
| Mistrzostwa Europy
|
| złoto
|
Belgrad 1972
|
Karabin pneum., 10 m, druż.
|
| srebro
|
Suhl 1971
|
Karabin stand., trzy poz., 50 m, druż.
|
| srebro
|
Enschede 1974
|
Karabin pneum., 10 m, druż.
|
| srebro
|
Londyn 1975
|
Karabin pneum., 10 m, druż.
|
| brąz
|
Linz 1973
|
Karabin pneum., 10 m, druż
|
| brąz
|
Londyn 1975
|
Karabin pneum., 10 m
|
|
Irena Wierzbowska-Młotkowska (ur. 7 sierpnia 1935 w Pińsku[1]) – polska strzelczyni, wicemistrzyni świata, wielokrotna medalistka mistrzostw Europy.
Wierzbowska-Młotkowska jest medalistką mistrzostw świata. Jedyny medal wywalczyła na turnieju w 1974 roku w zawodach drużynowych. Wraz z Elżbietą Kowalewską i Elżbietą Janik zdobyła srebrny medal w karabinie pneumatycznym z 10 metrów (jej wynik – 372 punkty, był drugim rezultatem polskiej drużyny)[2][3].
W seniorskich mistrzostwach Europy zdobyła sześć medali. Pierwszy wywalczyła w 1971 roku w karabinie standardowym w trzech pozycjach z 50 metrów drużynowo (z Eulalią Rolińską i Małgorzatą Paćko). Pozostałe pozycje medalowe zdobywała w innej konkurencji – w karabinie pneumatycznym z 10 metrów. Indywidualnie była trzecia w 1975 roku, oraz czwarta w roku 1974. W zawodach drużynowych była mistrzynią kontynentu w roku 1972 (z Kowalewską i Bożeną Taysner), ponadto była trzecia w 1973 roku (wraz z Taysner i Paćko), oraz druga w 1974 (z Kowalewską i Paćko) i 1975 roku (wraz z Kowalewską i Taysner)[3].
W 2001 roku była nominowana do nagrody zielonogórskiego sportowca stulecia, ogłoszonej przez Gazetę Lubuską[4].
Przypisy
Bibliografia
