Był szóstym dzieckiem Iacopo Desideriego i Marii Maddaleny Cappellini. Wcześnie (15 kwietnia1687) stracił matkę[3]. Kształcił się początkowo w szkole jezuickiej w rodzinnym mieście. W 1700 udał się do Rzymu i wstąpił do Towarzystwa Jezusowego. W 1702 złożył śluby i podjął studia w Kolegium Rzymskim. W 1712 złożył na ręce generała zakonuTamburiniego prośbę o skierowanie na misje w Indiach. Została ona rozpatrzona pozytywnie. W 1713 Desideri znalazł się na Goa, stamtąd udał się do Delhi. W 1714 spotkał ojca Emanuela Freyre'a i wraz z nim postanowił przedostać się do Lhasy. Po trwającej niespełna dwa lata podróży przez Kaszmir, Ladakh i Caparang, 16 marca, 17 lub 18 marca 1716 zakonnicy dotarli do tybetańskiej stolicy[4]. Freyre po około tygodniu udał się w drogę powrotną, natomiast Desideri rozpoczął aktywną działalność misyjną.
↑Siódmy Dalajlama. W: Glenn H. Mullin: Czternastu dalajlamów. Spadkobiercy oświeconej mądrości.. Elżbieta Smolarz (red.). Warszawa: Jacek Santorski& Co Agencja Wydawnicza, 2008, s. 320. ISBN 978-83-7554-010-9.
↑Agata Bareja-Starzyńska: Klasyczny język tybetański. Warszawa: Dialog, 2002, s. 20. ISBN 83-88938-13-4.
