Interkosmos 22

Interkosmos 22
Inne nazwy

IK Bulgaria 1300, ICB1300, S12645

Indeks COSPAR

1981-075A

Państwo

 ZSRR
 Bułgaria

Zaangażowani

VNIIEM
Bułgarska Akademia Nauk

Rakieta nośna

Wostok 8A92M

Miejsce startu

kosmodrom Plesieck

Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum

825 km

Apogeum

906 km

Okres obiegu

101,9 min

Nachylenie

81,2°

Mimośród

0,00559

Czas trwania
Początek misji

7 sierpnia 1981 13:35 UTC

Wymiary
Kształt

cylindryczny

Masa całkowita

1500 kg

Interkosmos 22 (buł. Интеркосмос 22-България 1300) – bułgarsko-radziecki satelita naukowy; pierwszy bułgarski sztuczny satelita. Satelita nadal[a] pracuje i przesyła dane naukowe, głównie parametrach przestrzeni kosmicznej nad biegunami Ziemi.

Statek zbudowany Bułgarską Akademię Nauk z wykorzystaniem platformy Meteor (11F65), dostarczonej przez Związek Radziecki. Zawierał szereg eksperymentów fizycznych (badania plazmy, cząstek energetycznych i in.) zaprojektowanych i zbudowanych w Bułgarii.

Statek pozostaje na orbicie okołoziemskiej.

Nazwa Bułgaria 1300 pochodzi od 1300. rocznicy bułgarskiej państwowości obchodzonej w 1981 w Bułgarskiej Republice Ludowej.

Budowa i działanie

Statek był stabilizowany trójosiowo, z osią -Z skierowaną w kierunku środka Ziemi, a osią X zgodną z wektorem prędkości. Poszycie statku, w tym paneli ogniw słonecznych, było pokryte materiałem przewodzącym, aby poprawnie wykonywać pomiary pól elektrycznych i badać plazmę z cząstek o małych energiach. Statek posiadł aktywne i pasywne środki utrzymania temperatury. Ogniwa słoneczne statku dostarczały do 2 kW energii elektrycznej.

Statek był wyposażony w dwa rejestratory taśmowe, każdy o pojemności 60 Mb. Dane były też nadawane na częstotliwości 130 MHz, nadajnikiem o mocy 10 W.

Wyposażenie naukowe

Personel

Do osób zaangażowanych po stronie bułgarskiej należeli:

  • dr Iwan S. Kutiew z Centralnego Laboratorium Badań Kosmicznych Bułgarskiej Akademii Nauk
  • A. G. Josifian, menadżer projektu z ramienia Interkosmos
  • prod. Kirył Borissow Serafimov, menadżer projektu ze strony Centralnego Laboratorium Badań Kosmicznych Bułgarskiej Akademii Nauk
  • dr Mitko Marinow Gogoszew z obserwatorium astronomicznego Centralnego Laboratorium Badań Kosmicznych
  • dr W. M. Balebanow z Instytutu Działań Kosmicznych (IKI)

Zobacz też

Uwagi

  1. Stan na rok 2009.

Bibliografia