Ignacy, nazwisko świeckie Oksienowicz-Staruszycz (zm. 30 października 1651) – duchowny prawosławny I Rzeczypospolitej, wykładowca i rektor Akademii Mohylańskiej w Kijowie.
Życiorys
Wykształcenie uzyskał poza granicami Rzeczypospolitej. Przed 1640 był już rektorem szkoły przy monasterze w Hojsku[1]. Był wykładowcą Akademii Mohylańskiej w Kijowie[2] i jej rektorem w latach 1641–1642[1]. W 1641 został również przełożonym brackiego monasteru Objawienia Pańskiego w Kijowie z godnością ihumena. Rok później został przeniesiony do Monasteru Wydubickiego, w analogicznym charakterze[3].
Większość źródeł wskazuje, iż hieromnich Ignacy został 12 czerwca 1650 wybrany na biskupa mścisławskiego (jako koadiutor), jednak zmarł 30 października 1651 r., nie przyjąwszy chirotonii[4][5]. Niekiedy spotykana jest błędna wersja, jakoby 12 lipca 1650 miała miejsce jego chirotonia na biskupa mohylewskiego, mścisławskiego i orszańskiego, a duchowny zmarł kilka miesięcy później[1].
Twórczość
Słynął jako znakomity kaznodzieja. W rękopisie przetrwał jego zbiór kazań z homiliami na każdą niedzielę i święto. Jest również autorem „kazania pogrzebowego”, mowy nad grobem Eliasza Czetwertyńskiego[1].
Przypisy
- ↑ (uznawany przez patriarchę moskiewskiego, nieuznany przez Konstantynopol)
- ↑ nieuznany przez króla polskiego
