PROFILPELAJAR.COM

I liga 1980/1981
1979/1980	1981/1982
	Szczegóły turnieju
Termin	24 sierpnia 1980 – 10 czerwca 1981
Liczba drużyn	8
I miejsce	AZS AWF Warszawa (10. tytuł)
II miejsce	Skra Warszawa
III miejsce	Lechia Gdańsk
	Strona internetowa

I liga polska w rugby (1980/1981) – dwudziesty piąty sezon najwyższej klasy ligowych rozgrywek klubowych rugby union w Polsce. Tytuł mistrza Polski zdobyła drużyna AZS AWF Warszawa, drugie miejsce zajęła Skra Warszawa, a trzecie Lechia Gdańsk.

Uczestnicy rozgrywek

W rozgrywkach I ligi w tym sezonie uczestniczyło osiem drużyn. Było wśród nich siedem najlepszych drużyn poprzedniego sezonu: AZS AWF Warszawa, Polonia Poznań, Skra Warszawa, Budowlani Łódź, Orkan Sochaczew, Budowlani Lublin i Lechia Gdańsk oraz drużyna, która awansowała z II ligi – Posnania Poznań^[1].

Przebieg rozgrywek

Rozgrywki toczyły się w systemie jesień–wiosna, każdy z każdym, mecz i rewanż. Najsłabsza drużyna spadała do II ligi, a przedostatnia grała mecz barażowy o prawo gry w I lidze w kolejnym sezonie z drugą drużyną II ligi^[2].

Wyniki spotkań^[3]:

	AZS AWF Warszawa	Polonia Poznań	Skra Warszawa	Budowlani Łódź	Orkan Sochaczew	Budowlani Lublin	Lechia Gdańsk	Posnania Poznań
AZS AWF Warszawa	–	28:3	56:0	62:12	60:9	38:0	39:12	9:0 (wo)
Polonia Poznań	3:52	–	12:10	12:9	15:3	14:34	0:9 (wo)	31:0
Skra Warszawa	6:13	21:15	–	22:6	25:12	60:13	7:3	32:8
Budowlani Łódź	11:40	6:7	10:12	–	19:10	7:3	9:22	48:0
Orkan Sochaczew	0:62	9:0 (wo)	14:14	12:6	–	36:13	17:13	28:7
Budowlani Lublin	6:33	9:0 (wo)	16:22	9:13	8:12	–	3:13	14:0
Lechia Gdańsk	6:19	9:0 (wo)	17:8	35:10	15:6	10:15	–	9:0 (wo)
Posnania Poznań	9:23	8:16	12:29	10:23	9:14	13:27	7:18	–

Tabela końcowa (na czerwono wiersz z drużyną, która miała spaść do II ligi, a na żółto z drużyną, która miała zagrać w barażu o utrzymanie w I lidze)^[4]:

Pozycja	Drużyna	Punkty razem	Bilans punktów
1	AZS AWF Warszawa	42^[a]	534:77
2	Skra Warszawa	33	268:207
3	Lechia Gdańsk	33	182:149
4	Orkan Sochaczew	31	191:257
5	Budowlani Łódź	24	189:256
6	Budowlani Lublin	24	170:271
7	Polonia Poznań	22	128:207
8	Posnania Poznań	12	83:327

Ostatecznie do drugiej ligi nie spadła żadna drużyna i nie odbył się baraż – na zakończenie sezonu sekcja rugby Polonii Poznań połączyła się z Posnanią i ta ostatnia pozostała w I lidze^[5].

II liga

Równolegle z rozgrywkami I ligi odbywała się rywalizacja w II lidze. Zagrało tam siedem drużyn. Do rozgrywek nie przystąpił zlikwidowany przed sezonem zespół rugby Bałtyku Gdynia, z kolei powróciła do rozgrywek Juvenia Kraków. W ciągu sezonu wycofały się Brda Rytel i druga drużyna Budowlanych Łódź^[6]. Rozgrywki toczyły się w systemie jesień–wiosna. Drużyny podzielono na dwie grupy: północną i południową. W grupie północnej drużyny grały każdy z każdym, mecz i rewanż. W grupie południowej rozgrywki odbywały się systemem turniejowym (w każdym turnieju drużyny grały każdy z każdym), przy czym odbyły się tylko trzy turnieje jesienne, a odwołano trzy turnieje wiosenne. Na zakończenie sezonu zwycięzcy obu grup rozegrali mecz finałowy. Obie drużyny uczestniczące w nim awansowały do I ligi^[7].

Końcowa klasyfikacja w grupach II ligi (na żółto wiersz z drużynami, które awansowały do finału ligi)^[7]:

Grupa północna		Grupa południowa
Pozycja	Drużyna	Pozycja	Drużyna
1	Ogniwo Sopot	1	Czarni Bytom
2	Lechia II Gdańsk	2	Juvenia Kraków
3	Budowlani Olsztyn	3	Budowlani II Łódź

W finale ligi Czarni Bytom pokonali Ogniwo Sopot 17:6^[8].

Inne rozgrywki

W finale Pucharu Polski AZS AWF Warszawa pokonał Budowlanych Łódź 34:3^[9]. W mistrzostwach Polski juniorów zwycięstwo odniosła Skra Warszawa^[10].

Nagrody

W 1981 po raz pierwszy Polski Związek Rugby przyznał nagrody dla najlepszego zawodnika i trenera. Najlepszym zawodnikiem został Jerzy Milart, a trenerem Ryszard Wiejski^[11].

Zobacz też

Uwagi

↑ Źródło podaje liczbę 45 punktów, jednak przy 14 rozegranych meczach i 3 punktach możliwych do zdobycia za zwycięstwo maksymalna liczba punktów do uzyskania jest mniejsza niż 45. Przeliczenie wyników w sezonie daje 42 punkty (14 zwycięstw).

Przypisy

↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 465, 466-476, 815.
↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 466.
↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 466–476.
↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 476.
↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 465, 490, 816.
↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 177, 186, 816–818.
↑ ^a ^b Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 816–818.
↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 818.
↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 924.
↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 919.
↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 928.

Bibliografia

Maciej Powała-Niedźwiecki, Jacek Wierzbicki: Encyklopedia polskiego rugby. Lublin: Przedsiębiorstwo Wydawnicze Związku Niewidomych „Print 6”, 2004. ISBN 83-87414-07-7.