IV Liceum Ogólnokształcące im. kpt. pil. Eugeniusza Horbaczewskiego w Zielonej Górze

Ten artykuł od 2014-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
IV Liceum Ogólnokształcące im. kpt. pil. Eugeniusza Horbaczewskiego
średnia
„Szkoła wysokich lotów”
Państwo

 Polska

Miejscowość

Zielona Góra

Adres

ul. Szosa Kisielińska 18

Data założenia

1979

Patron

kpt. pil. Eugeniusz Horbaczewski

Liczba uczniów

500

Dyrektor

Agnieszka Makarska

Położenie na mapie Zielonej Góry
Mapa konturowa Zielonej Góry, w centrum znajduje się punkt z opisem „IV Liceum Ogólnokształcące im. kpt. pil. Eugeniusza Horbaczewskiego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „IV Liceum Ogólnokształcące im. kpt. pil. Eugeniusza Horbaczewskiego”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „IV Liceum Ogólnokształcące im. kpt. pil. Eugeniusza Horbaczewskiego”
Ziemia51°56′21,94″N 15°32′13,91″E/51,939428 15,537197
Strona internetowa

IV Liceum Ogólnokształcące im. kpt. pil. Eugeniusza Horbaczewskiego w Zielonej Górze – powstało w 1979 jako Liceum Lotnicze. W 1989 zostało przekształcone w Liceum Wojskowe, a następnie w 1992 w Liceum Ogólnokształcące z systemem amerykańskim. Patronem szkoły jest Eugeniusz Horbaczewski, stąd hasło promujące szkołę Szkoła wysokich lotów. Cechą wyróżniającą tę szkołę jest wprowadzony od roku szkolnego 1994/1995 system amerykański.

Historia

Liceum Lotnicze w Zielonej Górze zostało utworzone we wrześniu 1979 jako filia szkoły w Dęblinie. Twórcami liceum byli: ówczesny komendant Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie gen. dr Józef Kowalski ze strony wojska, Zbyszko Piwoński – ówczesny wojewoda zielonogórski, późniejszy senator RP oraz Henryk Baturo, ówczesny kurator oświaty i wychowania, później radny Sejmiku Województwa Lubuskiego[1].

Od 2 lutego 1982 Liceum Lotnicze stało się samodzielną szkołą. W tym też roku, 13 września, szkoła otrzymała sztandar.

Liceum Lotnicze prowadziło kształcenie młodzieży męskiej w zawodzie mechanik osprzętu lotniczego. Głównym celem, jaki stał przed szkołą, było przygotowanie kandydatów do „dęblińskiej szkoły orląt”. Z zadań tych wywiązało się bardzo dobrze. W opinii wykładowców WOSL absolwenci Liceum Lotniczego w Zielonej Górze byli znacznie lepiej przygotowani do dalszych studiów niż ich koledzy po Liceum Lotniczym w Dęblinie[potrzebny przypis].

1 września 1988 szkoła otrzymała imię kpt. pil. Eugeniusza Horbaczewskiego. Wraz ze zmianami strukturalnymi zachodzącymi w wojsku zmalało zapotrzebowanie na kandydatów do szkół wojskowych, a szczególnie do lotnictwa[potrzebny przypis]. Doprowadziło to do przekształcenia Liceum Lotniczego w Wojskowe Liceum Ogólnokształcące w 1989 roku. Niestety, dalsze zmiany spowodowały, że w 1992 decyzją Ministerstwa Obrony Narodowej prawie wszystkie licea wojskowe zostały zlikwidowane, w tym także zielonogórskie[1].

Od 1 września 1992 szkoła funkcjonuje jako IV Liceum Ogólnokształcące. Szkoła utrzymała imię nadane Liceum Lotniczemu i podtrzymuje tradycje swojej poprzedniczki. Charakterystyczną cechą tej szkoły jest eksperymentalny program nauczania[potrzebny przypis]. Szkoła prowadzi szeroką działalność wychowawczą, edukacyjną i kulturalną. Współpracuje ze szkołami z Niemiec, Francji, Holandii, Ukrainy i Białorusi. W zielonogórskim środowisku szkolnym pozostała nadal „Lotnikiem”.

W latach 2002–2019 przy liceum funkcjonowało gimnazjum[2]. We wrześniu 2002 zmianie uległa nazwa placówki na „Zespół Szkół Akademickich w Zielonej Górze”, który obejmował IV Liceum Ogólnokształcące i 10. Gimnazjum. W latach 2002–2019 organem prowadzącym szkołę był dr Stefan Bulanda – twórca szkoły od początku jej istnienia, a także autor wdrożenia w niej systemu amerykańskiego[3]. Od 1 wrześnie 2019 organem prowadzącym szkołę jest miasto Zielona Góra.

Od 1979 szkołę ukończyło 2136 osób. W roku szkolnym 1990/1991 do liceum trafiły dziewczęta, a pierwsze maturzystki opuściły szkołę w roku 1992/1993[potrzebny przypis].

Najważniejsze wydarzenia z życia szkoły

  • Pierwsza inauguracja roku szkolnego – 9 listopada 1979
  • Pierwsza matura – 1983
  • Nadanie sztandaru – 12.09.1982
  • Nadanie imienia – 01.09.1988
  • Powołanie WLO – 01.09.1989
  • Likwidacja WLO – 1992
  • Powołanie IV LO – 1992
  • Powołanie „Zespołu Szkół Akademickich” – 1 września 2002 (do 31 sierpnia 2019)

System amerykański w IV Liceum Ogólnokształcącym

Został wprowadzony od roku szkolnego 1994/1995. „Lotnik” jest drugą szkołą w Polsce, która wprowadziła ten system[potrzebny przypis]. Autorzy systemu w zielonogórskiej „czwórce”, Stefan Bulanda i Joanna Andrzejewska, postawili sobie za cel wprowadzenie pięciu zasad organizacji procesu dydaktyczno-wychowawczego. Zasady te wynikały z oczekiwań młodzieży, rodziców oraz nauczycieli i sprowadzały się do:

  • zindywidualizowania kształcenia młodzieży,
  • efektywniejszej nauki języków obcych,
  • wprowadzenia wewnątrzszkolnych standardów edukacyjnych,
  • wychowania służącego kształtowaniu właściwych postaw.

W roku 1994 rozpoczęto prace nad projektem eksperymentu, z uwzględnieniem opinii młodzieży, rodziców i nauczycieli oraz wzorów amerykańskich. W roku 1995 eksperyment został opracowany, a jego część wprowadzona do realizacji jako innowacja. Obejmowała ona punktowy system oceniania i podział roku szkolnego na 3 okresy.

Zgodnie z założeniami rok szkolny podzielony został na trzy okresy, z których każdy trwa 60 dni zajęć szkolnych. Zajęcia lekcyjne odbywają się w grupach przedmiotowych (oznacza to, że język polski u nauczyciela X może mieć np. 3 uczniów z klasy A, 15 uczniów z klasy B, 2 uczniów z klasy C i 7 uczniów z klasy D), natomiast wychowawcze w oddziałach klasowych (czyli klasa A ma godzinę wychowawczą ze swoim wychowawcą a klasa B ze swoim). Program nauczania w cyklu 3-letnim trwa 8 okresów (w klasach I i II po 3 okresy w roku, w klasach III 2 trymestry) i obejmuje: zajęcia zawierające podstawy programowe, oznaczone numerami kursów 101,102 itd., specjalizację przedmiotową, oznaczoną numerami kursów 201,202 i zajęcia pozalekcyjne oznaczone jako 301,302 itd. Kursy obejmują 60 godzin zajęć lekcyjnych i stanowią programową całość. Plan nauczania określa przedmioty obowiązkowe i specjalizacyjne wraz z określoną ilością kursów do realizacji. W końcowym etapie punkty zostają przeliczone na tradycyjne oceny. Z każdego przedmiotu uczeń może otrzymać 300 pkt w danym okresie nauki. Stosuje się następujące zasady przeliczania punktów na oceny:

  • od 291–300 pkt – ocena celująca
  • 241–290 – ocena bardzo dobra
  • 201–240 – ocena dobra
  • 161–200 – ocena dostateczna
  • 121–160 – ocena dopuszczająca
  • mniej niż 121 – ocena niedostateczna.

Oznacza to, że gdy uczeń w I trymestrze uzyskał z języka polskiego 220 pkt/300, to w ‘normalnej’ szkole otrzymałby 4.

Zasadą ustaloną w eksperymencie jest to, że nie ma możliwości zmiany punktacji w trakcie okresu. Twórcom eksperymentu (mgr Joannie Andrzejewskiej i dr Stefanowi Bulandzie) chodziło o stworzenie warunków i motywacji do zdobywania wiedzy w sposób systematyczny. W dotychczas stosowanym systemie okresem wzmożonej mobilizacji do nauki był ostatni okres lub w najlepszym przypadku ostatni rok realizacji przedmiotu. Autorzy eksperymentu, na podstawie własnych doświadczeń pedagogicznych uznali, że powtarzanie klasy i wszystkich przedmiotów obowiązujących w planie nauczania dla danej klasy nie daje pożądanych rezultatów. Uczeń nie uzyskuje w końcowej klasyfikacji wyższych stopni i nie jest to mobilizacja do lepszej i bardziej systematycznej pracy. Uczeń powtarzający kurs zostaje warunkowo promowany. Realizuje wszystkie przedmioty zgodnie z planem nauczania, powtarzając tylko ten, z którego otrzymał ocenę niedostateczną. Nie ma tej możliwości w ostatnim okresie nauki[potrzebny przypis].

Przykładowy rozkład kursów dla ucznia, który w II klasie wybrał specjalizację językową[4]. Każdy uczeń ma codziennie ten sam plan lekcji. Wyrabia to nawyk systematycznego uczenia się i w opinii uczniów doskonale sprawdza się w szkolnych realiach[potrzebny przypis]. Każdy uczeń ma do wyboru 1 z 4 języków obcych (angielski, niemiecki, włoski, francuski), który będzie miał codziennie przez 3 lata, oraz 2 język obcy (inny niż ten podstawowy), którego będzie się uczył codziennie przez całą 1 klasę. Do wyboru są specjalizacje: językowa, dziennikarska, prawno-społeczna, medyczna, farmaceutyczna, psychologiczno-pedagogiczna, politechniczna (mat-fiz-inf) i ekonomiczno-menadżerska[potrzebny przypis].

Znani absolwenci[potrzebny przypis]

  • dr Anna Goc – biochemiczka, Kierownik Oddziału Chorób Zakaźnych, Instytut Medycyny Komórkowej dr Ratha, w Santa Clara, w Kalifornii[potrzebny przypis]
  • Damian Aleksander – aktor z Teatru Muzycznego Roma
  • gen. bryg. pil. Tomasz Drewniak (absolwent LL 1983)- Dowódca 4.Skrzydła Lotnictwa Szkolnego – Siły Powietrzne
  • gen. bryg. Kazimierz Dyński (absolwent LL 1983) – Szef Zarządu Obrony Powietrznej i Przeciwrakietowej – Zastępca Inspektora Rodzajów Wojsk – Dowództwo Generalne RSZ
  • gen. bryg. pil. Adam Świerkocz (absolwent LL 1983)- Dowódca 4.Skrzydła Lotnictwa Transportowego – Siły Powietrzne
  • gen. bryg. pil. Stefan Rutkowski (absolwent LL 1984) – Szef Wojsk Lotniczych – Siły Powietrzne
  • płk dypl. pil. Wojciech Krupa (absolwent LL 1984) – Dowódca 31.Bazy Lotniczej – Siły Powietrzne
  • płk mgr inż. pil. Jacek Zygmanowski (absolwent LL 1984) – Dowódca 22 Ośrodka Dowodzenia i Naprowadzania – Siły Powietrzne
  • Mirosław Chojnacki – indywidualny i drużynowy Mistrz Polski w zawodach sportowo-obronnych
  • Robert Mortka – złoty medalista Mistrzostw Polski w zawodach sportowo-obronnych oraz brązowy medalista w wieloboju spadochronowym
  • Jacek Zalewski – mistrz Polski w zawodach sportowo-obronnych
  • Jacek Adamski – srebrny medalista mistrzostw Polski w wieloboju spadochronowym Mielec-82
  • Stanisław Gacek – drużynowy wicemistrz Polski w zawodach obronnych
  • por. pil. Katarzyna Tomiak-Siemieniewicz – pierwsza kobieta w historii lotnictwa polskiego, która została pilotem myśliwca MiG-29[5][6]

Przypisy

  1. ↑ a b Historia szkoły. lo4.zgora.pl, 2024. [dostęp 2024-06-10]. (pol.).
  2. ↑ Gimnazjum otrzymało imię generała Stanisława Skalskiego.
  3. ↑ Maja Sałwacka: Dyrektor Bulanda musi pożegnać się z „Lotnikiem”. zielonagora.wyborcza.pl, 2019-04-02. [dostęp 2024-06-10]. (pol.).
  4. ↑ W specjalizacji językowej można uczyć się języka angielskiego lub niemieckiego na poziomie rozszerzonym.
  5. ↑ Krzysztof Kirschenstein: Ppor. pil. Katarzyna Tomiak. aviateam.pl, 2014-10-18. [dostęp 2020-08-30]. (pol.).
  6. ↑ pn: „Lotnik” świętuje! Była wyjątkowa absolwentka, pilotka myśliwca. zielonagora.wyborcza.pl/, 2018-09-27. [dostęp 2024-06-10]. (pol.).

Linki zewnętrzne