IFA W50 – samochód ciężarowy, który produkowany był przez VEB IFA w Ludwigsfelde w NRD w latach 1965–1990.
Historia i opis pojazdu
Pod koniec 1959 roku w fabryce Ernst Grube Werdau rozpoczęły się prace nad następcą pojazdu ciężarowego IFA S4000-1. W 1961 roku powstał prototyp W45, który odpowiadał w dużej mierze seryjnej wersji W50. Ze względu na plan, który zakładał produkcję wielkoseryjną, 21 grudnia 1962 r. Rada Ministrów NRD podjęła decyzję o budowie fabryki i uruchomieniu produkcji w Ludwigsfelde. W czerwcu 1964 roku położono kamień węgielny pod tłocznię, a 1 lipca 1965 roku w nowo wybudowanej VEB IFA ruszyła produkcja W50 (od Werdau)[1].
17 lipca 1965 roku z taśmy produkcyjnej zjechał pierwszy egzemplarz W50, którego do końca roku wyprodukowano 855 sztuk. Samochód produkowano w wielu wersjach m.in. skrzyniowej, wywrotka, nadwozie pod zabudowę, militarnej, strażackiej, dźwig, wóz spedycyjny, podwójna kabina, cysterna, meblowóz i wiele innych. Na potrzeby sektora rolniczego stworzono wersję W50 LA/Z wyposażoną w wał transmisyjny do napędu maszyn żniwnych. Pojazd występował w dwóch rodzajach napędu: tylnym i AWD, który dostał oznaczenie W50 LA. Na podwoziu W50 stworzono też zamiatarkę KM 2301 (Kehrmaschine). W pojazdach stosowano czterocylindrowy silnik wysokoprężny o pojemności 6,6 l i mocy 110 KM, którego moc w 1967 roku została zwiększona do 125 KM. W 1986 roku powstała rekordowa liczba egzemplarzy – 32 516. Od 1972 do 1979 roku trwały prace we współpracy z Robur-Werke (0611/D609) nad prototypami L60, które charakteryzowały się nową, kanciastą kabiną. Z powodów ekonomicznych i politycznych pojazdy nie weszły do produkcji seryjnej. W50 produkowany w 60 wariantach i 240 wersjach wyposażenia eksportowano m.in. do Czechosłowacji, Rumunii, Polski, na Węgry, a także do Wietnamu, Mozambiku i Iraku. W latach 80. eksportem było objęte 70% produkcji[1][2].
W 1987 roku pojawiła się zmodernizowana wersja L60 (od Ludwigsfelde). Charakteryzowała się silnikiem sześciocylindrowym 9,2 l o mocy 180 KM z fabryki w Nordhausen, odchylaną kabiną do przodu, przeprojektowaną deską rozdzielczą, kosmetycznymi zmianami kabiny oraz nowymi osiami. Z powodu embarga handlowego i zakazu sprzedaży licencji konstruktorzy musieli wstawić dwie skrzynie biegów dające łącznie osiem przełożeń + wsteczny. Jednak L60 ze względu na bardziej skomplikowaną konstrukcję nie zdobył uznania klientów w NRD. Po zjednoczeniu Niemiec pojazdy z fabryki w Ludwigsfelde nie mogły w żaden sposób konkurować z nowoczesnymi konstrukcjami z zachodu, a dodatkowo fabryka popadła w problemy finansowe i w sierpniu 1990 roku zakończono produkcję modelu L60 liczbą 20 289 egzemplarzy. 17 grudnia 1990 roku zakończono produkcję modelu W50 liczbą 571 789 egzemplarzy, co daje łącznie 592 078 sztuk W50 i L60[1][3][4].
W efekcie współpracy z koncernem Daimler-Benz w dniu 3 maja 1990 roku stworzono prototyp IFA 1318, który był bliźniaczą odmianą ciężarówki Mercedes-Benz LK, jednak z podzespołami z modelu L60. Ze względu na zjednoczenie Niemiec i ciężką sytuację zakładów pojazd nie wszedł do produkcji seryjnej[1][5].
Poziom produkcji
Rok
|
W50
|
L60
|
produkcja
|
|
Rok
|
W50
|
L60
|
produkcja
|
1965
|
855
|
|
855
|
|
1979
|
26 800
|
|
26 800
|
1966
|
5775
|
|
5775
|
|
1980
|
27 001
|
|
27 001
|
1967
|
10 564
|
|
10 564
|
|
1981
|
28 201
|
|
28 201
|
1968
|
14 785
|
|
14 785
|
|
1982
|
29 004
|
|
29 004
|
1969
|
16 953
|
|
16 953
|
|
1983
|
28 101
|
|
28 101
|
1970
|
17 966
|
|
17 966
|
|
1984
|
30 300
|
|
30 300
|
1971
|
18 800
|
|
18 800
|
|
1985
|
32 294
|
|
32 294
|
1972
|
19 800
|
|
19 800
|
|
1986
|
32 516
|
|
32 516
|
1973
|
21 623
|
|
21 623
|
|
1987
|
29 606
|
1734
|
31 340
|
1974
|
23 220
|
|
23 220
|
|
1988
|
22 378
|
6604
|
28 982
|
1975
|
23 900
|
|
23 900
|
|
1989
|
20 071
|
8081
|
28 152
|
1976
|
24 940
|
|
24 940
|
|
1990
|
13 405
|
3870
|
17 275
|
1977
|
26 278
|
|
26 278
|
|
Suma[6]
|
571 789
|
20 289
|
592 078
|
1978
|
26 653
|
|
26 653
|
|
|
|
|
Dane techniczne
Silniki
Wersja
|
Silnik:
|
Średnica × skok tłoka:
|
Stopień sprężania:
|
Moc maks:
|
Maks. moment obrotowy
|
V-max:
|
4 VD 14,5 / 12-1 SRW[7]
|
R4 6,6 l (6560 cm3)
|
120 mm x 145 mm
|
18:1
|
110 KM
|
b.d.
|
85 km/h
|
4 VD 14,5 / 12-1 SRW[7]
|
R4 6,6 l (6560 cm3)
|
120 mm x 145 mm
|
18:1
|
125 KM (92 kW) przy 2300 obr./min
|
422 Nm przy 1350 obr./min
|
90 km/h
|
6 VD 13,5/12 SRF[8]
|
R6 9,2 l (9160 cm3)
|
120 × 135 mm
|
b.d.
|
180 KM (132 kW) przy 2300 obr./min
|
634 Nm przy 1250 obr./min
|
105 km/h
|
Galeria
-
prototyp W50
-
IFA W50 L jako wóz strażacki
-
IFA W50 L w wersji militarnej
-
IFA W50 LA
-
IFA W50 L podwójna kabina
-
Wnętrze W50 L
-
IFA L60
-
IFA KM 2301 Kehrmaschine
-
prototyp następcy – IFA 1318
Przypisy
- ↑ a b c d Dobiesław Wieliński: Od Daimlera do Daimlera. [dostęp 2016-07-31]. (pol.).
- ↑ Uwe Schmidt: 50 Jahre IFA W 50. Börde-Museum Burg Ummendorf, Ummendorf 2015, ISBN 978-3-9804912-1-1.
- ↑ Frank-Hartmut Jäger: IFA-Frontlenker aus Ludwigsfelde. Die Geschichte der Feuerwehrfahrzeuge auf W 50 und L 60 (= Feuerwehr-Archiv). Verlag Technik, Berlin 2001, ISBN 3-341-01287-7.
- ↑ Frank Rönicke: IFA W50/L60 – 1965–1990. Eine Dokumentation (= Schrader-Typen-Chronik). Motorbuch-Verlag, Stuttgart 2013, ISBN 978-3-613-03592-8.
- ↑ Ulf Hoffmann: Kapitel 14. Mit alten, großen, schweren DDR-Traum-IFA-W50-Laster an den heiligen Baikal. Selbstverlag, Frankenberg/Sa. 2009, ISBN 978-3-00-024755-2.
- ↑ Lothar Schulze, Manfred Blumenthal: Ostdeutsche und tschechische Motorroller. Welz Verlag, Berlin 1998, ISBN 3-9804294-6-6.
- ↑ a b Konrad Reif, Karl-Heinz Dietsche: Kraftfahrtechnisches Taschenbuch. Hrsg.: Robert Bosch GmbH. 27. Auflage. Vieweg+Teubner, 2011, ISBN 978-3-8348-1440-1
- ↑ ifa-tours.de: IFA LKW L60. [dostęp 2016-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-18)]. (pol.).
Osobowe |
|
---|
Dostawcze |
|
---|
Sportowe i terenowe |
|
---|
Ciężarowe |
|
---|
Mikrociężarowe i komunalne |
|
---|
Autobusy |
|
---|