IC 418 (znana również jako Mgławica Spirograf) – mgławica planetarna znajdująca się w konstelacji Zająca. Została odkryta przez Williaminę Fleming 26 marca 1891 roku[4]. IC 418 znajduje się w odległości około 2000 lat świetlnych od Ziemi i rozciąga na obszarze 0,3 roku świetlnego. Centralna gwiazda tej mgławicy nosi oznaczenie HD 35914[1].
Nazwa Mgławica Spirograf została nadana tej mgławicy ze względu na podobieństwo do figur powstających przy użyciu spirografu – cyklicznego narzędzia rysującego[2]. Mgławica posiada wyjątkową strukturę, której pochodzenie nie zostało jeszcze wyjaśnione. Prawdopodobnie jest ona związana z chaotycznym wiatrem pochodzącym od centralnej gwiazdy zmiennej, która w nieprzewidywalny sposób zmienia swoją jasność w okresie zaledwie kilku godzin. Z przeprowadzonych badań wynika, że kilka milionów lat temu IC 418 tworzyła gwiazda podobna do Słońca. Kilka tysięcy lat później w wyniku ewolucji gwiazda ta stała się czerwonym olbrzymem. Wyczerpywanie się paliwa jądrowego doprowadziło do odrzucenia zewnętrznych warstw gwiazdy i powstania mgławicy planetarnej. Centralnym obiektem mgławicy jest gorące jądro, które w przyszłości stanie się białym karłem[2]. Świecenie atomów otaczających mgławicę jest spowodowane przez promieniowanie pochodzące z jądra IC 418[5].
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
