i-D – brytyjskie czasopismo dedykowane modzie, muzyce, sztuce i kulturze młodzieżowej. Zostało stworzone przez projektanta i byłego redaktora „Vogue”, Terry’ego Jonesa, w 1980 roku[2][3]. Pierwsze wydanie było fanzinem, tworzonym na maszynie do pisania[2]. Mimo wieloletnich zmian czasopismo zachowało styl uliczny i zainteresowanie problemami młodzieży[4][5].
Redakcja magazynu organizowała także własne światowe wystawy fotograficzne i opublikowała kilka książek[6].
Czasopismo jest znane z innowacyjnych fotografii i charakterystycznej typografii, oraz bycia polem do popisu dla młodych talentów[2]. Fotografowie Wolfgang Tillmans[2], Mario Testino[2], Craig McDean[2], Nick Knight i Juergen Teller rozpoczęli swoje kariery w „i-D”.
Magazyn rozpowszechnił hybrydowy styl fotografii mody i zdjęć dokumentalnych zwany „The Straight Up”. Początkowo przedstawiały one punków i młodzieżowych fanów new wave na londyńskich ulicach, którzy byli proszeni o oparcie się o najbliższą pustą ścianę. Rezultaty sesji – młodzież w ekscentrycznych strojach, patrząca w kamerę i widziana „od stóp do głów” – stały się ważną częścią dokumentacji sub- i kontrkultur młodzieżowych, a styl „straight up” ustabilizował się jako podstawowy w fotografii dokumentalnej.
Logo „i-D” obrócone w prawo wygląda jak mrugający emotikon.
Typograficzne logo „i-D” przewrócone na prawą stronę ma na celu wyglądać jak mrugający do odbiorcy emotikon. Na większości okładek magazynu pojawia się mrugający okiem model lub modelka.
