Współtwórca ustawy dopuszczającej stosowanie eutanazji, określił m.in. dwustopniowość procedury; część mediów określiła te przepisy mianem pigułki Driona.
Przez wiele lat był profesorem prawa cywilnego na Uniwersytecie w Leiden. Podczas II wojny światowej założył i wydawał podziemną gazetę De Geus, gdzie publikowano m.in. czarną listę uczonych kolaborujących z Niemcami.
W latach 1967–1984 był sędzią i zastępcą przewodniczącego Sądu Najwyższego. Po odejściu na emeryturę zaangażował się w ruch na rzecz eutanazji.
