Od 1 lipca 1985 z przerwami współpracował z Programem III Polskiego Radia. Był autorem i współpracownikiem takich audycji jak m.in. Radiomann, Radio Clash, Między dniem a snem, Muzyka z nowej płyty czy Czarny piątek, Soul – muzyka duszy, Polski Bit, Do Południa i Czarna noc w PR III Polskiego Radia[6]. Z Trójki odszedł 17 maja 2020[7][8].
Współpracował również z innymi stacjami radiowymi: RMF FM, Radiem Plus i Radiem Jazz. W latach 90. tworzył wspólnie ze studiem Nieustraszonych Łowców Dźwięków program Czarna godzina emitowany w 30 stacjach lokalnych na terenie Polski. W latach 1995–1996 był redaktorem naczelnym pierwszej radiowej sieci satelitarnej „Kosmos”.
W latach 1991–2006 współprowadził blok muzyczny w programie informacyjnym Teleexpress na TVP1[9]. W 1999–2000 był redaktorem naczelnym magazynu „Empik TV” oraz współtwórcą witryny Empik.com. W latach 2002–2004 współtworzył i redagował serwis o muzyce klubowej WZone.pl, a ponadto stworzył i redagował serwis o muzyce klubowej MixMaster.pl.
W 1992 był współproducentem, reżyserem oraz współprowadzącym koncertu „Niech świat się do nich uśmiechnie”, który odbył się na Stadionie X-lecia w Warszawie. Jest pomysłodawcą koncertu Hip-hop Opole, którego był również scenarzystą i prowadzącym koncertów w latach 2001–2004. Był także scenarzystą i współproducentem koncertu jubileuszowego z okazji 30-lecia Niezależnego Zrzeszenia Studentów (NZS) Trzymaj Pion na Rynku Głównym w Krakowie.
W 2006 w Warszawie jako DJ supportował Depeche Mode[10][11].
Jest rzecznikiem prasowym wielu festiwali i koncertów (m.in.: Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, Międzynardowego Festiwalu Piosenki w Sopocie, Jazz Jamboree, koncertu J.M.Jarre’a). W 2003 i 2004 zasiadał w komisji jurorskiej wyłaniającej uczestników krajowych eliminacji do Konkursu Piosenki Eurowizji. W 2005 został członkiem Amnesty International. W latach 2007–2009 był członkiem Rady Fundacji Centrum Twórczości Narodowej, a w latach 2011–2017 zasiadał w Radzie Akademii Fonograficznej ZPAV w sekcji muzyki rozrywkowej[12]. W latach 2003–2005 prowadził galę nagród muzycznych „Fryderyk”. Był jurorem programu Hit, Hit, Hurra (2016) na TVP1[13].
W latach 2015–2018 był pierwszym oficjalnym DJ-em reprezentacji Polski. Od jesieni 2018 związany jest z redakcją sportową Polsatu, w której opowiada o muzyce w piłce nożnej.
MC. Człowiek z winylu (2010, reżyseria: Bartosz Warwas)[17]
Publikacje
A. Cała, R. Miszczak, H. Wrona, Dusza, rytm, ciało. Leksykon muzyki r&b soul, Agencja Joytown 2008, ISBN 978-83-926931-0-9.
B. Świątkowska, S. Pękala, H. Wrona, Rap, dance & techno, Atena, cop. 1997, ISBN 83-85414-93-2.
Uwagi
↑Podany rok 1995 odnosi się do okresu produkcji filmu. Oficjalna premiera obrazu powstałego na rzecz Telewizji Polskiej nigdy się nie odbyła. Projekt został odrzucony ze względu na liczne wulgaryzmy. W 2011 roku produkcja po wcześniejszym dopracowaniu technicznym przez Marka Lamprechta została upubliczniona w Internecie. Odbyło się tego jednak bez wiedzy jego autorów.
↑Marek Niedźwiecki, Hirek Wrona, Marcin Kydryński, Agnieszka Szydłowska. Dziennikarze odchodzą z Trójki [online], TVN24 [dostęp 2020-05-18], Cytat: „Z Trójką pożegnał się również dziennikarz Hirek Wrona. „Dziś postanowiłem pożegnać się z Trójką. To jedyne oświadczenie w tej sprawie. Trójka była dla mnie najwspanialszą przygodą mojego życia. Była dla mnie symbolem znakomitego dziennikarstwa i Ludzi, których połączyła pasja dzielenia się kulturą i wiedzą o niej” – napisał Hirek Wrona.”.
