Hippocentaurus, Hipocentaurus, Hipocentaur, Kitaurus – herb szlachecki.

• Opis herbu: hippocentaurus kroczący, głowę w lewo kieruje i z łuku napiętego strzałę mierzy ku ogonowi, który tworzy głowę węża. Na hełmie trzy pióra strusie.

Opis autorstwa Kuropatnickiego^[1]Na tarczy ma być pół Człowieka nagiego od głowy do pasa; od pasa koń, zamiast ogona wąż, głowę podniesioną ma ku owemu Człowiekowi. Lecz i Człowiek obrócony, albo nakręcony do węża, z łuku naciągnionego obyma rękami strzela strzałą w pysk wężowi, jednak jeszcze z łuku strzała nie wypuszczona, w Hełmie trzy pióra Strusie, w jakim polu nic niemasz.

• Najwcześniejsze wzmianki:

Jan Aleksander Gorczyn pisał, że jest to herb rzymski. Mieli go ze sobą przywieźć na Litwę Rzymianie i dlatego go tam mało nie wszystkie domy co przednieysze używało.^[2] Według Kuropatnickiego herb z Włoch do Polski przyniesiony^[1].

• Herbowni:

Poniższa lista herbownych nie ma charakteru kompletnego. Pełny spis nazwisk nigdy nie istniał. Występowanie na liście nazwiska nie musi oznaczać, że konkretna rodzina pieczętowała się herbem Hippocentaurus. Często te same nazwiska są własnością wielu rodzin reprezentujących wszystkie stany dawnej Rzeczypospolitej, tj. chłopów, mieszczan, szlachtę.

Aleksandowicz, Bachcza, Bachuz, Bortko, Dannemark, Dorszprung, Dowmont, Dubrawski, Dubrowicki lub Dubrownicki, Dydziel lub Dydziul, Ejmuntowicz, Eymuntowicz, Gałagan, Giecewicz, Gieczewski, Giedgowt, Giedowt, Giedroyć, Giedruś, Giezgowt, Ginwił(ł), Gogul, Goitus, Gojtus, Holszański, Hornostaj(ski), Hurynowicz, Jamont(owicz), Jurażyc, Kamieński, Katank, Konjugowicz, Kozłowicz, Kulwiec, Kulwieć, Lebiedziowski, Lickiewicz, Lutyn, Mickiewicz, Micko(wicz), Mieciecki, Mieciński, Mizgayłło, Nielub, Ostyk(owicz), Paliszewski, Płaskowski, Polewicz, Polewicz-Jamont, Pukielewicz, Rakiewicz, Rodkiewicz, Rukiewicz, Rukowicz, Rutkiewicz-Dowmont, Ruykiewicz, Siesicki, Sołowiej(y), Strawiński, Suchta, Szawelski, Szemiot, Szerejko(wicz), Szołomicki, Świrski, Talmont(owicz), Trabski, Urmowski, Utenus(z)owicz, Wiaze(ie)mski lub Wiazeński, Wittort, Wojn, Wołożyński, Zdanowicz, Żdan, Żdanowicz, Żywibunt

Herbem Hippocentaurus pieczętuje się gmina Lutomiersk.

• "Herby szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodów", Tadeusz Gajl, Wydawnictwo L&L, Gdańsk, 2003 r.; errata - spis nazwisk stan na 15 lutego 2005 r.
• "Herbarz rodowy", Alfred Znamierowski, Świat Książki, Warszawa 2005, errata - spis nazwisk stan na 25 sierpnia 2005 r.
• "Herbarz szlachty Inflant Polskich z 1778 roku", Adam Heymowski
• "Nieznana Szlachta Polska i jej herby", Wiktor Wittyg
• "Rody szlacheckie na Litwie", Cz. Malewski
• "Wiadomość o kleynocie szlacheckim oraz herbach domów szlacheckich w Koronie Polskiey i Wielkim Xięstwie Litewskim", Ewaryst Andrzej hrabia Kuropatnicki, Nakładem i drukiem Michała Grölla, Warszawa 1789 r.
• "Kleynoty abo herby państwa y rycerstwa powiatow y miast głownych Korony Polskiey y W. X. L. według obiecadła dla pamięci łacnieyszey położone", Gorczyn Jan Aleksander, W drukarniey Alexandra Dymowskiego, Kraków, 1630 r.

• Herb szlachecki Hipocentaur i herbowni. (pol.)