Hipoteza o liczbach pierwszych bliźniaczych, hipoteza o liczbach bliźniaczych[1] – problem otwarty w teorii liczb związany z rozmieszczeniem liczb pierwszych. Euklides około 300 roku p.n.e., prawdopodobnie jako pierwszy[2], postawił hipotezę, że:
Jest nieskończenie wiele takich liczb pierwszych że jest również liczbą pierwszą.
Taka para liczb pierwszych jest nazywana liczbami bliźniaczymi[1]. Wielu matematyków wierzy w prawdziwość tej hipotezy, choć wiara ta opiera się jedynie na wielu znalezionych przykładach i zgodności z innymi, bardziej ogólnymi hipotezami[3].
W 1849 roku Alphonse de Polignac sformułował[4] bardziej ogólną hipotezę mówiącą, że:
Dla każdej liczby naturalnej jest nieskończenie wiele takich par liczb pierwszych i , że .
Hipoteza ta jest nazywana hipotezą Polignaca[1]. Hipoteza o liczbach bliźniaczych to przypadek .
Uogólniona teoria liczb pierwszych bliźniaczych została sformułowana przez G.H. Hardy’ego i Johna Littlewooda. Określiła ona stałą liczb pierwszych bliźniaczych –
Największe znane liczby pierwsze bliźniacze (wrzesień 2016) to: składające się z 388342 cyfr[5].
Przypisy
↑ abcWitoldW.BednarekWitoldW., Szkice o liczbach, funkcjach i figurach, Oficyna Wydawnicza Tutor, 2003, s. 28-29, ISBN 978-83-86007-87-5(pol.).