Na panoplium, składającym się z dwóch skrzyżowanych w skos kluczy św. Piotra, skierowanych piórami na zewnątrz i ku górze, gdzie jeden jest srebrny, a drugi złoty, tarcza heraldyczna, zbliżona w kształcie do tarczy typu angielskiego. Ponad tarczą tiara, spod której wyłania się podobna do stuły czerwona wstęga, ozdobiona na swoich rozłożonych na boki końcach złotymi krzyżami i wykończona złotą frędzlą. W błękitnym polu tarczy, krzyż złoty łaciński, (stykający się z krawędzią tarczy jak w przypadku figury zaszczytnej), przesunięty w prawo. Pod poprzeczną belką krzyża, po lewej (heraldycznie) stronie, złota litera M, oznaczająca Maryję.

Dewiza wybrana przez Jana Pawła II brzmiała Totus Tuus (Cały twój). Zgodnie jednak z zasadą konstrukcji stosowaną w herbach papieskich, dewiza ta nie była zamieszczana w herbie.

Autorem herbu papieskiego Jana Pawła II był ks. Bruno Bernard Heim. Herb papieża nawiązuje do herbu kardynalskiego Karola Wojtyły. Pierwowzór poddano jednak rygorom stylizacji heraldycznej, w tym uwzględnieniu alternacji heraldycznej. Godło herbowe uzyskało więc barwę złotą w miejsce czarnej. Herb zyskał też stosowne dla herbu papieskiego oznaki przynależne godności urzędu – poprzez umieszczenie go na tle godła Stolicy Apostolskiej.

Zobacz multimedia związane z tematem: Herb Jana Pawła II