Henryk Szkocki (gaelicki Eanric mac Dabíd; ur. 1114, zm. 12 czerwca 1152) – książę Szkocji, 3. earl Huntingdon-Northampton w latach 1130–1138 i 1138–1141 oraz 3. earl Northumberland od 1139 do śmierci.

Syn króla Dawida I Świętego z Maud, hrabiną Huntingdon (córka Waltheofa, earla Northumbrii i Huntingdon oraz Judyty z Lens, siostrzenicy Wilhelma Zdobywcy) i do śmierci dziedzic tronu szkockiego; ojciec królów Malcolma IV oraz Wilhelma I Lwa. Został tak nazwany po swoim wuju, królu Anglii Henryku I Beauclercu, który poślubił siostrę Dawida I, Matyldę (ur. jako Edyta). Był u boku ojca aktywnym uczestnikiem walk o władzę w Anglii w latach 1135–1154 (głównie nieudolne rządy Stefana z Blois, którego był sojusznikiem). Z powodu ogólnie słabego zdrowia zmarł w 1152 roku, na 11 miesięcy przed swoim ojcem, czyniąc dziedzicem najstarszego syna, Malcolma. Jeszcze za życia Henryka tytuł earla Huntingon przeszedł na jego przyrodniego brata, Simona II de Senlis.

Henryk poślubił Adę z Warenne, córkę Williama de Warenne, 2. hrabiego Surrey oraz Elżbiety de Vermandois, hrabiny Leicester, córki Hugo de Vermandois, hrabiego Vermandois. Doczekali się siedmiorga dzieci:

• Adę (1140/5, zm. po 1206), od 1161 żonę Florisa III, hrabiego Holandii
• Małgorzatę (1145–1201), żonę: 1) Conana IV Młodszego, księcia Bretanii; 2) Humphreya III de Bohun, lorda Throwbridge; 3) Sir Sir Williama fitz Patricka de Hertburna
• Malcolma (1141–9 grudnia 1165), kolejnego króla Szkocji od 1153 jako Malcolm IV
• Wilhelma (ok. 1143–4 grudnia 1214), kolejnego króla Szkocji od 1165 jako Wilhelm I Lew
• Dawida, 8. earla Huntingon (ok. 1144–17 czerwca 1219); potomkowie Dawida po wygaśnięciu linii Wilhelma Lwa na Małgorzacie Kenneth stali się dziedzicami tronu i wszyscy kolejni władcy pochodzą od Dawida – wśród tychże potomków w linii żeńskiej byli Robert de Brus, 5. lord Annandale (dziadek króla Roberta I Bruce'a) i Jan Balliol
• Matyldę (ur. i zm. 1152)
• Marjorie, żonę Gille Crísta, hrabiego Angus

• Biografia na stronie FMG.ac