PROFILPELAJAR.COM

Henryk Sokolak
	; Funkcjonariusz Henryk Sokolak
	pułkownik SB
Data i miejsce urodzenia	16 grudnia 1921 ; być może Powiat tarnopolski (Galicja)
Data śmierci	9 grudnia 1984
	Przebieg służby
Formacja	Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego; Komitet ds. Bezpieczeństwa Publicznego; Służba Bezpieczeństwa
Stanowiska	dyrektor Departamentu I MSW; kier. Rezydentury MSW w Berlinie; dyrektor Departamentu IV MSZ
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Henryk Sokolak, właśc. Mikołajczak (ur. 16 grudnia 1921, zm. 9 grudnia 1984^[1]) – działacz komunistyczny, funkcjonariusz organów bezpieczeństwa i wywiadu PRL, dyplomata.

Życiorys

Urodził się 16 grudnia 1916 w Zgrobelicach w powiecie tarnopolskim, jako syn Wincentego Mikołajczaka i Agnieszki z domu Jarke. W późniejszych życiorysach podawał, że urodził się 16 grudnia 1921 w Goraju, w powiecie czarnkowskim^[1]. W 1931 uzyskał wykształcenie średnie w Gimnazjum Ogólnokształcącym w Międzychodzie. W 1936 ukończył Seminarium Nauczycielskie w Rogoźnie a następnie Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty 57. pułku piechoty w Poznaniu^[2]. Po ataku wojsk niemieckich na Polskę, w październiku 1939 dostał się w ręce niemieckie, został uwięziony w Forcie VII w Poznaniu. W 1940 został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie^[3]. W 1941 wstąpił do działającej na terenie obozu Komunistycznej Partii Niemiec, w 1944 został członkiem obozowej komórki Polskiej Partii Robotniczej (wszedł w skład Egzekutywy Komitetu Obozowego PPR) i objął przywództwo nad utworzonym w obozie oddziałem Gwardii Ludowej^[2].

Po uwolnieniu z obozu objął w lipcu 1945 stanowisko instruktora w Wydziale Propagandy Komitetu Centralnego PPR, w październiku został instruktorem w Wydziale Organizacyjnym Komitetu Wojewódzkiego PPR w Poznaniu. 31 października 1945 został II sekretarz KW PPR w Poznaniu. Następnie od kwietnia 1946 rozpoczął pracę w świeżo uformowanych organach bezpieczeństwa publicznego (MBP), został zatrudniony jako starszy referent Sekcji I Wydziału V w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Poznaniu. Później od 25 lipca 1949 był wykładowcą Szkoły Polityczno-Wychowawczej Departamentu VII (wywiadowczego) MBP. Od 1 sierpnia 1950 komendant Szkoły Oficerskiej Departamentu VII MBP, później od 1 maja 1952 naczelnik Wydziału IV Departamentu VII. Po opuszczeniu kierownictwa Wydziału IV Departamentu VII (15 czerwca 1953) pozostał do dyspozycji płk. Stefana Antosiewicza, dyrektora Departamentu I Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Od listopada 1952 do lutego 1954 pracował w ambasadzie PRL w Paryżu jako rezydent o pseudonimie „Halecki”, oficjalnie zajmował stanowisko II sekretarza ambasady, a od 1954 I sekretarza. W lipcu 1954, również jako rezydent, pracował w ambasadzie w Berlinie, oficjalnie pełnił funkcję korespondenta Polskiej Agencji Prasowej^[2].

Po likwidacji struktur MBP przeszedł do Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego, następnie po likwidacji tej struktury i przejęcia jej obowiązków przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych przeszedł tam 28 listopada 1956 na stanowisko zastępcy dyrektora Departamentu I MSW (płk. Witolda Sienkiewicza)^[4].

Po odejściu Sienkiewicza 31 lipca 1961 zastąpił go na stanowisku dyrektora Departamentu I MSW (mianowany 6 sierpnia 1961); stanowisko dyrektora Departamentu I sprawował do 15 stycznia 1969^[4]. Po zastąpieniu go przez gen. Mirosława Milewskiego pozostał do dyspozycji dyrektora Departamentu Kadr MSW. Był kier. Rezydentury MSW w Berlinie (1969-1973)^[5] i dyrektorek Departamentu IV (spr. Europy Zach.) MSZ (1973-1975)^[6]. Zwolniony z MSW 1 listopada 1974.

W 1975 został mianowany ambasadorem PRL nowo tworzonej placówki dyplomatycznej, ambasady PRL w Tunisie, gdzie w 1980 doczekał stanu spoczynku. od 1 grudnia 1980 został zatrudniony jako konsultant w Biurze Studiów i Programowania MSZ^[2].

Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A32-tuje-2)^[7].

Ordery i odznaczenia

Był odznaczony^[8]:

Orderem Sztandaru Pracy II kl.,
Krzyżem Grunwaldu III kl.,
Odznaką Grunwaldzką,
Srebrnym Medalem „Zasłużonym na Polu Chwały”,
Medalem 10-lecia Polski Ludowej,
Medalem 30-lecia Polski Ludowej,
Medalem 40-lecia Polski Ludowej,
Srebrnym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”,
Brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”,
Medalem „Za udział w walkach w obronie władzy ludowej”.

Przypisy

↑ ^a ^b Henryk Sokolak. Internetowy Polski Słownik Biograficzny. [dostęp 2019-04-28].
↑ ^a ^b ^c ^d Instrukcje i przepisy 2020 ↓, s. 110.
↑ Katalog funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa ↓.
↑ ^a ^b Aparat bezpieczeństwa w Polsce 2006 ↓, s. 37.
↑ Резидентура МВД «Молниа» (Mołnia) [online], mozohin.ru [dostęp 2021-02-19] .
↑ Biogram IPSB
↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
↑ Komunikat IPN dla mediów. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2021-12-16]. (pol.).

Bibliografia

Witold Bagieński (red.), Instrukcje i przepisy wywiadu cywilnego PRL z lat 1953–1990, Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2020, ISBN 978-83-8098-203-1, OCLC 1243005981 .
Leszek Pawlikowicz: Tajny front zimnej wojny. Uciekinierzy z polskich służb specjalnych 1956-1964. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Rytm, 2004. ISBN 83-7399-074-7. OCLC 60583456.
Paweł Piotrowski (red.), Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza, t. II 1956-1975, Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2006, ISBN 978-83-60464-24-3, OCLC 169865709 .
Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2021-11-16]. (pol.).

Linki zewnętrzne

Wspomnienia Sokolaka, Wacława Czarneckiego, Tadeusza Findzińskiego o ruchu oporu w Buchenwaldzie, audycja radiowa „Zerwane druty” nadana 4 kwietnia 1975.
O roli Sokolaka w zabójstwie podwójnego agenta kapitana Mroza, dostęp: 2021-12-17.

[IPSB-1] Henryk Sokolak. Internetowy Polski Słownik Biograficzny. [dostęp 2019-04-28].

[CITEREFInstrukcje_i_przepisy2020110-2] Instrukcje i przepisy 2020 ↓, s. 110.

[CITEREFKatalog_funkcjonariuszy_aparatu_bezpieczeństwa-3] Katalog funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa ↓.

[CITEREFAparat_bezpieczeństwa_w_Polsce200637-4] Aparat bezpieczeństwa w Polsce 2006 ↓, s. 37.

[5] Резидентура МВД «Молниа» (Mołnia) [online], mozohin.ru [dostęp 2021-02-19] .

[6] Biogram IPSB

[7] Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

[8] Komunikat IPN dla mediów. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2021-12-16]. (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

PROFILPELAJAR.COM

Henryk Sokolak

Życiorys

Ordery i odznaczenia

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Read other articles:

The Warlords

1908 United States House of Representatives elections

Fluorsid

Grønsalen

Mike Wallace

Ouvrages du Libron

Taktabáj

Democracy in China

Conférence des grandes écoles

بيغ ساندي (مونتانا)

Country Pond

Mr Blobby

Sultan of Selangor

Waxey Gordon

Danau Erie

Orthornavirae

Megala Kalyvia

Passione secondo Matteo

Basin Reserve

Mwanza