Urodził się 1 marca 1896 we Lwowie[1][2]. Od 1904 zamieszkiwał z rodzicami w kamienicy przy ul. Boimów 4 we Lwowie[3]. Kształcił w C. K. V Gimnazjum we Lwowie, gdzie w 1907 ukończył I klasę[4], później był w II klasie[5][a]. W roku szkolnym 1911/1912 kształcił się I kursie szkoły zawodowej rzeźbiarstwa dekoracyjnego w C. K. Państwowej Szkole Przemysłowej we Lwowie[6]. W 1909 zapisał się do I. Lwowskiego Klubu Piłki Nożnej we Lwowie (Czarni Lwów)[3]. Rok później zorganizował drużynę juniorów oznaczoną numerem IV (w jej składzie byli m.in. Henryk Bilor i W. Picheta)[3]. Przed 1914 działał w Związku Strzeleckim[3].
Po wybuchu I wojny światowej wyruszył w szeregach kompanii Juliusza Zulaufa ze Lwowa do Krakowa[3]. Służył w szeregach Legionów Polskich w szeregach 1 pułku piechoty[3][7]. Wiosną 1915 przebywając w rezerwie pułku w Nidzie współtworzył legionową drużynę piłkarską, działającą w późniejszych latach także w Modlinie i Pomiechówku (w jej składzie grali m.in. Józef Garbień, Jan Baran; zespół przestał istnieć w 1917 wskutek internowania legionistów w Szczypiornie oraz wcieleń do c.k. armii)[3]. Później działał w Polskiej Organizacji Wojskowej i pełnił funkcję komendanta obwodowego POW w Siedlcach[2].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. W stopniu podchorążego został dowódcą 2 kompanii w obwodzie siedleckim powołanego w listopadzie 1918 Siedleckiego Okręgowego Pułku Piechoty. W szeregach tego pułku uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej[3]. Za swoje czyny wojenne otrzymał Order Virtuti Militari. W tej jednostce także propagował piłkę nożną, w 1921 był twórcą drużyny Klubu 22 p.p., występującej w klasie A Okręgu Mazowieckiego, będąc w jej składzie prawoskrzydłowym i pełniąc funkcję kapitana[3]. W sezonie 1927 z drużyną WKS 22 pp Siedlce wygrał sezon Klasy A Okręgu Warszawskiego, uzyskując awans do Ligi Okręgowej Lubelskiej edycji 1928 (nie wystąpił z nim wskutek odejścia z Siedlec)[3].
W wojsku został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8][9]. W latach 20. i 30. był oficerem 22 pułku piechoty, powstałego z macierzystej jednostki i stacjonującego w Siedlcach[10][11]. W jednostce pełnił stanowisko dowódcy kompanii i dowódcy batalionu[2]. W listopadzie 1927 został przeniesiony do 11 pułku piechoty w Tarnowskich Górach na stanowisko oficera Przysposobienia Wojskowego[12]. Został awansowany na stopień majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928[13][14]. W marcu 1931 został przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu[15][16][17]. W tym miejscu także kontynuował działalność piłkarską w Okręgu Śląskim Piłki Nożnej[3]. W czerwcu 1934 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Kowel na stanowisko komendanta[18]. W 1939 roku pełnił służbę w Komendzie Rejonu Uzupełnień Kołomyja II na stanowisku komendanta rejonu uzupełnień[19].
↑Garbaczewski 2000 ↓, s. 186, wg autora pułkownik Picheta był dwukrotnie odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu VM, lecz nie podał, kto i kiedy nadał mu order po raz drugi.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
.png){kind=small}
