Helmold (ur. 1125, zm. 1177) – historyk i kronikarz niemiecki z XII wieku, proboszcz z Bosau w Wagrii[1] [2] .
Życiorys
Towarzyszył jako kronikarz niemieckim wyprawom chrystianizacyjnym na Połabiu i Pomorzu Zachodnim. Był autorem łacińskiej kroniki o nazwie Chronica Slavorum, czyli „Kroniki Słowian”, jednego z najważniejszych źródeł opisujących wierzenia, obyczaje, kulturę, organizację społeczną i życie codzienne Słowian z okresu przed przyjęciem przez nich chrześcijaństwa – niezastąpione źródło wiedzy dotyczące stosunków społeczno-politycznych w XII wieku na ziemiach Obodrytów i Wieletów (dzisiejsza Meklemburgia w Niemczech). W jego kronikach Bóg stał zawsze po stronie niemieckiej[1] [2] .
Helmold rozpoczął pisanie swojego dzieła za namową swojego nauczyciela i protektora Gerolda, który w 1149 objął biskupstwo w Oldenburgu w Holsztynie, które przeniesione zostało w 1160 do Lubeki[3]
Przypisy
Bibliografia
- Jan Papłoński: Helmolda Kronika Sławiańska z XII wieku. Warszawa: Drukarnia Kowalowskiego, 1862.
- Józef Matuszewski: Helmolda Kronika Słowian, wstęp i komentarz Jerzy Strzelczyk. Warszawa: PIW, 1974.
- Praca zbiorowa: Słownik starożytności słowiańskich t. 2 F-K, cz. 1 F-H, hasło „Helmold”. Warszawa: Ossolineum, 1964, s. 198-199.
