Helena Hołówko

Helena Hołówko
Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1889
Płoskirów

Data i miejsce śmierci

4 lipca 1983
Warszawa

Zawód, zajęcie

lekarz pediatra

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Złoty Krzyż Zasługi (II RP)
Multimedia w Wikimedia Commons

Helena Hołówko, Helena Derewojed-Hołówkowa (ur. 2 lutego 1889 w Płoskirowie, zm. 4 lipca 1983 w Warszawie) – lekarz pediatra, jedna z pierwszych w Polsce kobiet lekarzy specjalistów.

Życiorys

Grób Heleny Hołówko i jej syna architekta Stefana Hołówko na Cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie

Urodziła się 2 lutego 1889 w Płoskirowie (obecnie Chmielnicki) na Podolu, w rodzinie Ludwika Derewojeda i Michaliny z Kluczewskich[1]. Ukończyła szkołę średnią w Winnicy. W latach 1909–1914 studiowała w Instytucie Medycznym w Petersburgu. Tytuł doktora otrzymała w 1924 na Uniwersytecie Warszawskim. Podczas studiów w Petersburgu należała do Związku Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej. W latach 1914–1919 działała w POW, w 1920 w Sekcji Propagandy i Opieki nad Żołnierzami Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego[1].

W Polsce międzywojennej i po 1945 r., pracowała jako lekarz społecznej służby zdrowia (Robotnicze Towarzystwo Przyjaciół Dzieci, Polski Komitet Pomocy Dzieciom). Była także wiceprzewodniczącą Zrzeszenia Lekarzy Ubezpieczycieli Społecznych w Warszawie, członkiem zarządu głównego Związku Peowiaków[1].

Od 28 lipca 1914 była pierwszą żoną Tadeusza Hołówki, z którym miała córkę Helenę po mężu Okulicz (1917–1945)[2] i syna Stefana Tadeusza.

Pochowana na cmentarzu ewangelicko-reformowanym (sektor 1-9-3)[3][4].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c d Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 57. [dostęp 2021-07-12].
  2. ↑ Cmentarz ewangelicko-reformowany - wyszukiwarka osób pochowanych (Helena Okulicz) [online], warszawa.grobonet.com [dostęp 2021-07-12].
  3. ↑ Cmentarz ewangelicko-reformowany - wyszukiwarka osób pochowanych (Tadeusz Hołówko) [online], warszawa.grobonet.com [dostęp 2021-07-12].
  4. ↑ Tadeusz Władysław Świątek, Rafał Chwiszczuk, Od Sawy do Kamy, czyli kobiecy ruch społecznikowski, Fundacja Cultus Warszawa, 2011, s. 39.
  5. ↑ M.P. z 1937 r. nr 259, poz. 409 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości” - zamiast uprzednio nadanego Medalu Niepodległości (M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260).